Σου έχω ξαναγράψει για τον φίλο σου τον Ποσειδώνα αλλά επειδή αυτές τις ημέρες έχει την... τιμητική του, μια επανάληψη δεν βλάπτει!
Και είναι πραγματικά φίλος σου, αφού είναι το ανοικτό παράθυρό σου στον κόσμο των ονείρων και των οραμάτων, είναι η δύναμη της ψυχής σου, που αγκαλιασμένη με την πίστη σου, καταφέρνει τα πάντα κόντρα σε «θεούς και δαίμονες».
Σου δίνει φτερά για να πετάς ψηλότερα από την ασχήμια και την βρωμιά, σε κάνει ευτυχισμένο με το «τίποτα» και σου φορά την αδιόρατη πανοπλία του μπροστά στις κάθε είδους μικρότητες.
Δεν είσαι εκεί, δεν σε αφορούν...
Είναι ακόμη το διαβατήριό σου για το ταξίδι στην μήτρα των εμπνεύσεών σου. Ξέρεις, όλες εκείνες τις «φαντασιοπληξίες», που ορίζουν την ζωή του καλλιτέχνη, του ιδεολόγου και –ναι- του αστρολόγου.
Είναι ο εμψυχωτής σου, που ξέρει να σε στηρίζει κι ας είναι όλες οι ελπίδες σου χαμένες.
Όμως, στον «ηθικά και αγγελικά» πλασμένο υλικό κόσμο σου, ο Ποσειδώνας ευτελίζεται με πρακτικές απάτης. Κι όπως συμβαίνει με όλες τις πλανητικές ενέργειες που καθρεφτίζεις, δεν είναι εκείνος που τις δημιουργεί αλλά εσύ που «ακούς» μόνον τις βάρβαρες ωδές του. Εσύ είσαι που τον ανεβάζεις με τα έργα σου, κι εσύ είσαι που τον ρίχνεις στην λάσπη.
Και κάθε φορά που διαψεύδονται οι προσδοκίες σου τον αναθεματίζεις, αντί να σκεφτείς πως ήταν το δικό σου «ντοπάρισμα», που μεγέθυνε την απογοήτευσή σου.
Πιάνεσαι από «σωτήρες» και ουσίες που σου υπόσχονται τον παράδεισο, με το αζημίωτο φυσικά. Ή φανατίζεσαι μπροστά στην tv, αναζητώντας το «δίκιο» στους εικονικούς ήρωές σου.
Ο αγνός Ποσειδώνας σου ξέρεις, έχει μια και μόνη σχέση με το χρήμα και τα υλικά αγαθά: Την προσφορά.
Μπορεί δηλαδή να χαρίσεις ή να σου χαρίσουν κάτι, μέχρι εκεί φτάνει η χάρη του.
Όταν όμως σου ζητούν να συμμετάσχεις σε μια «κανονική» οικονομική δοσοληψία, τότε το πράγμα αλλάζει και οι δρόμοι της διαφυγής σου γίνονται ολισθηροί.
Πληρώνεις αδρά την «σωτηρία» σου, για να κάνεις «μάγκες» τους απατεώνες.
Κι έχει πλάκα να νομίζεις ότι στον ανηλεή τηλεοπτικό ανταγωνισμό υπάρχουν καλές προθέσεις...
Έτσι «φανατίστηκες» και με το Survivor, μέχρι που άρχισες να καταλαβαίνεις ότι ένα τηλεοπτικό reality είναι από την φύση του σκηνοθετημένο και βλέπεις ότι θέλουν να σου δείξουν το κανάλι και η παραγωγή. Αυτό που είναι «πιασάρικο», «ιντριγκαδόρικο» και... συμφέρει! Ίσως βέβαια να προσπέρασες αυτήν την διαπίστωση, σκεπτόμενος ότι με την ψήφο σου είχες την δύναμη να ορίσεις εσύ την πορεία των πραγμάτων.
Να ψηφίζεις με βάση το ένστικτό και την διαίσθησή σου, αυτά τα δύο όπλα που με τις ευλογίες του Ποσειδώνα σε οδηγούν σε μια σωστή κρίση κι ας μην μπορείς να την αιτιολογήσεις.
Όμως για όλα τα ωραία πράγματα υπάρχει ένα τέλος και το Survivor που αγάπησες στενάζει τώρα κάτω από την οργή σου. Ο ύμνος σου έγινε κατακραυγή και λες «αίσχος», «είναι στημένο»!
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο τα μικρά Σπαρτιατόπουλα εκπαιδεύονταν στις κλεψιές και τις απατεωνιές, αν όμως τα έπιαναν «με την γίδα στην πλάτη» ανταμείβονταν με πολλές βουρδουλιές.
Εγώ όμως θα σου γράψω ότι πριν «μαστιγώσεις» αυτούς που θεωρείς πως σε κορόϊδεψαν, ρίξε μια ματιά μέσα σου κι αναρωτήσου: Τι είναι εκείνο που αντικαθιστά ολοκληρωτικά την πνευματικότητά σου με ένα τηλεοπτικό θέαμα, κάνοντάς το πρώτο θέμα στην ζωή σου;
Εδώ ίσως να ταιριάζει «ο παλιάτσος κι ο ληστής» του Διονύση Σαββόπουλου
