Αστρολογικό δελτίο για όλα τα ζώδια, από 13/6 έως 16/6

Φτιάξε την μοίρα σου

Πολλά από τα όνειρά σου έγιναν κομμάτια, μα εσύ επιμένεις να ονειρεύεσαι.

Έναν κόσμο χωρίς πολέμους
Χωρίς πόνο κι εκμετάλλευση
Χωρίς μίσος και τρόμο

Έναν κόσμο Αγάπης

Έχεις την πεποίθηση ότι σε κάποια γωνιά του σύμπαντος οι άγγελοι, που πάνω τους έχεις εναποθέσει τις ελπίδες σου, σε ακούνε.

Μα γιατί δεν κάνουν κάτι γι’ αυτό;

Προσεύχεσαι εσύ που λες ότι είσαι καλός και αγαπάς τους συνανθρώπους σου, γι’ αυτό πιστεύεις ότι η προσευχή σου θα πιάσει τόπο.

Ζητάς μια ακόμη μικρή σωτηρία, η αλήθεια όμως είναι πως η σωτηρία εναπόκειται πλέον στα χέρια σου. Όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα πάνω στον πλανήτη σου, ήσουν σαν ένα μικρό παιδί και πραγματικά είχες ανάγκη από κάποιον σωτήρα που θα σε έσωζε από τα λάθη σου. Όμως μόλις ενηλικιώθηκες –και πάει πολύς καιρός από τότε- πήρες ένα μοναδικό, ένα σπάνιο δώρο, την δυνατότητα να ορίζεις εσύ την μοίρα σου.

Στο είπε ο ίδιος ο Χριστός: Είσαι ελεύθερος να διαλέξεις, με την Χάρη του Θεού στο πλάι σου.

Γιατί λοιπόν δε φτιάχνεις την μοίρα σου, όπως ποθεί η καρδιά σου;
Γιατί δεν κάνεις τον κόσμο σου, ειρηνικό και γεμάτο αγάπη;

Βάζεις κάτω την λογική σου κι αποφαίνεσαι: Δεν φταις εσύ αλλά οι άλλοι.
Οι άλλοι είναι που μπερδεύονται στα πόδια σου και τα κάνουν μαντάρα. Οι κακοί ηγέτες, τα συμφέροντα, ο μοχθηρός γείτονας σου...

Μα πριν προλάβεις να ολοκληρώσεις την σκέψη σου, μια μικρή φωνή που επιμένει να ζει μέσα σου, παρ’ όλους τους διωγμούς που έχει υποστεί, σηκώνει το ανάστημά της.

Αυτή είναι η Θεία Χάρις που μνημονεύεις στα ιερά βιβλία σου, εξόριστη από τον κόσμο που έφτιαξες, μα άτρωτη κι από τα σφάλματά σου.

Άκουσε την, λοιπόν, για μια φορά, μήπως και συνειδητοποιήσεις την αιτία της δυστυχίας σου.

Όλοι αυτοί οι κακοί που μνημονεύεις δεν θα υπήρχαν, αν το ήθελες πραγματικά. Μα τελικά εσύ τους επιλέγεις, εσύ τους ανέχεσαι, έστω και στην λογική του «μικρότερου κακού». Και βέβαια έχουν μεγάλη σημασία τα κριτήρια σου.

Το πρόβλημά σου είναι ότι παρ’ όλες τις διδαχές που έλαβες, συνεχίζεις να στηρίζεσαι στην ύλη και τις αξίες της, όπως τουλάχιστον τις αντιλαμβάνεσαι. Ίσως να παρασύρθηκες από τους χειρότερους του είδους σου, μα η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Έκρυψες την πνευματικότητα σου σε μουσεία, την τιμάς που και που για να διατηρήσεις ζωντανό το άλλοθι σου, αφού κατά τα άλλα συνωστίζεσαι μπροστά στον βωμό του κέρδους.
Λατρεύεις για θεό σου τον «μόσχο τον σιτευτό».

Οι άγγελοί σου σε άφησαν ελεύθερο κι εσύ έγινες ασύδοτος, αχάριστος, πλεονέκτης. Ορίζεσαι πια από τον πλούτο ή τον μη πλούτο.

Έτσι έφτιαξες και την κοινωνία σου. Άδικη, άτιμη και άνιση. Την έκανες μια κόλαση και ψάχνεις να βρεις τον φταίχτη. Τον κακό της υπόθεσης, που δεν σε αφήνει να ευτυχήσεις.
Κοιτάξου στον καθρέφτη!

Εσύ έθρεψες τον διάβολό σου. Του έδωσες σάρκα και οστά, αυτό ήταν τελικά το μέγιστο επίτευγμά σου.

Κατηγορείς τους άλλους για τον φανατισμό τους, την ίδια στιγμή που εσύ είσαι φανατικά προσηλωμένος στο «να γίνει το δικό σου».
Εκτιμάς κι υπολογίζεις μόνον αυτούς που έχουν δύναμη και πλούτο, οι άλλοι λες «δεν μετράνε».
Αντί να αγαπάς, κατέχεις και ελέγχεις.
Αντί να ονειρεύεσαι, καταριέσαι.

Λες «είμαι ανώτερο ον» αλλά πώς μπορείς να είσαι όταν τρέφεσαι με σκουπίδια; Όταν η συμπεριφορά σου γίνεται απάνθρωπη και «κτηνώδης»;
Χαμογελώ πικρά γιατί τα ζώα σκοτώνουν για να επιβιώσουν και να θρέψουν τα μικρά τους. Εσύ συνήθισες σε σκοτωμούς για την εξουσία και τον πλούτο.
Φρίττεις με τους τρομοκράτες αλλά εσύ τους γέννησες.

Θεωρείς φυσιολογική την εκμετάλλευση ανθρώπων σαν εσένα που όμως έχουν την «ατυχία» να δουλεύουν στα σκλαβοπάζαρα Ανατολής και Δύσης. Σε παλιές φάμπρικες αλλά και στο πολυκατάστημα της γειτονιάς σου. Πανηγυρίζεις όταν κρατάς στα χέρια σου την τελευταία έκδοση του i-phone, αδιαφορώντας αν το ιστορικό της κατασκευής του είναι γεμάτο πόνο και θλίψη.
Την πείνα και την δυστυχία δεν την λογαριάζεις, όταν στέκει μακριά σου, σε μια άλλη γωνιά του πλανήτη σου. Ούτε βέβαια τον θάνατο.

Χιλιάδες «ανώνυμοι» γίνονται οι «παράπλευρες απώλειες» πολέμων που γίνονται για το κέρδος ή χάνουν τη ζωή τους σε μια απελπισμένη προσπάθεια να βρουν στον ήλιο μοίρα. Οι θάλασσές σου ξερνούν άψυχα κουφάρια, τα βουνά κι οι πεδιάδες σου είναι κι αυτά σπαρμένα με θάνατο. Μα εσύ δεν αντιδράς, το πολύ-πολύ να πεις «α, τους καημένους».
Όταν βέβαια η συμφορά κτυπήσει και την δική σου πόρτα, χαλάς τον κόσμο με τις φωνές σου. Θυμώνεις, αγριεύεις, ξεσπαθώνεις...
Το δικό σου πρόβλημα είναι βλέπεις παγκόσμιο. Το Εγώ σου είναι παγκόσμιο σαν το εγώ μιας υπερδύναμης.

Λες «η τρομοκρατία δεν θα περάσει».
Αφού πρώτα «θέσπισες» ή τουλάχιστον ανέχτηκες την εξαγωγή του τρόμου από τον δυτικό σου «πολιτισμό», τώρα αγανακτείς γιατί κάποιοι στον επιστρέφουν.

Αλλά μην πας τόσο μακριά. Βίωσες και βιώνεις την τρομοκρατία στην καθημερινότητά σου, την βάφτισες «μπούλινγκ», την καταδικάζεις βέβαια αλλά δεν χάνεις την ευκαιρία να την εξασκήσεις κι εσύ στον μικρόκοσμο σου.
Σε αυτούς που θεωρείς πως είναι «από κάτω σου». Στους «φτωχοδιάβολους» που σου χαλάνε την ησυχία, στους «νεοφώτιστους» στη δουλειά σου, στα παιδιά σου, στη γυναίκα σου.

Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό... Μια «αλήθεια» παρμένη από την «ζούγκλα» της επιβίωσης, μόνο που εσύ λογίζεσαι ως άνθρωπος κι όχι ως ζώο.

Ξέρω, θα μου πεις πάλι ότι εσύ δεν είσαι σαν τους άλλους. Εσύ είσαι καλός και δείχνεις την αλληλεγγύη σου με κάθε τρόπο. Έχεις πνευματικές αξίες που τις υπερασπίζεις όπου σταθείς κι όπου βρεθείς.
Μα όσο καλός ή «πνευματικός» κι αν είσαι, δεν έχεις καμία ελπίδα να αλλάξεις αυτόν τον κόσμο αν δεν απεξαρτηθείς από την γοητεία που ασκούν επάνω σου το χρήμα και η εξουσία. Αν δεν πάψεις να θεωρείς ότι χωρίς αυτά είσαι ένα τίποτα. Αν δεν στείλεις διά παντός στα Τάρταρα τους δαίμονες που σκυλεύουν την ύπαρξή σου.

Μην περιμένεις να το κάνουν πρώτα οι άλλοι, ξεκίνα εσύ.

Διαφορετικά, όσο καλός κι αν είσαι, θα βιώνεις μόνιμα την καταδίκη σου σε μια φυλακή που εσύ έκτισες για να μπουν -φυσικά- οι άλλοι, οι κακοί. Μόνο που έμεινες μαζί τους, έγκλειστος γιατί δεν είχες καταλάβει πως αυτοί οι άλλοι είναι η Σκιά σου.