Αστρολογικό δελτίο για όλα τα ζώδια, από 15/9 έως 19/9

Κάθε φορά που ο Ουρανός κάνει αισθητή την παρουσία του στην ζωή σου, εμφανίζεται αναπόφευκτα και το «αντίπαλον δέος του», ο Κρόνος.

Έτσι και τώρα, οι δύο κόσμοι τους –που ο ένας δεν κάνει χωρίς τον άλλον- έρχονται σε αντιπαράθεση.

Η αλλαγή κόντρα στην συντήρηση και οι κανόνες σε αγώνα δρόμου με τις εξαιρέσεις.

Στο μυαλό σου όμως εσύ να έχεις την σύνθεση και την ανάδειξη της ανώτερης ποιότητάς τους.

Ή αλλιώς, ο Κρόνος τους και ο Κρόνος σου. Μα πίστεψε με ο ένας είναι πολύ διαφορετικός από τον άλλον.

Καθυστερήσεις, αναποδιές, υποχρεώσεις, δυστοκίες, ανεπάρκειες, προβλήματα...
Αλλά και συμμάζεμα, αξιολόγηση, οργάνωση.

Ο πρώτος είναι οι κανόνες και τα "πρέπει" που σου υπαγόρεψαν από παιδί. Τους δανείστηκες και τους αποδέχτηκες –μήπως μπορούσες να κάνεις κι αλλιώς; Πολλοί από αυτούς δείχνουν ήδη γερασμένοι και παρωχημένοι, μα ίσως εξακολουθείς να τους επικαλείσαι.

Ο δεύτερος είναι οι δικοί σου κανόνες που έκτισες και κτίζεις ημέρα με την ημέρα, είναι η πολύτιμη εμπειρία σου, που καλείσαι να την διδάξεις και να την μοιραστείς με τους άλλους.

Ο πρώτος ξορκίζει το «λάθος», μήπως κι εκτεθεί στα μάτια των άλλων. Πολλές φορές λοιπόν κρύβεται και υποκρίνεται για να κρατήσει την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Ο δεύτερος ξέρει ότι όλοι έχουν δικαίωμα στο «λάθος» κι αυτό που έχει σημασία είναι να διορθωθεί.

Ο πρώτος φοβάται, ο δεύτερος σέβεται.
Ο πρώτος υποστηρίζει «αυτό που κάνουν όλοι», ο δεύτερος συγκροτεί την αλήθεια σου.

Καταλαβαίνεις λοιπόν ποιος από τους δύο σού πρέπει.

Κι εδώ, το πρώτο που καλείσαι να θυμάσαι είναι ότι τα προβλήματα υπάρχουν για να λύνονται και οι όποιες λύσεις σε φέρνουν σε πλεονεκτικότερη θέση. Γίνεσαι καλύτερος, πιο αποτελεσματικός κι αν σου λείπει κάτι το εντοπίζεις και το διορθώνεις. Γηράσκεις αεί διδασκόμενος.
Αυτή είναι μια από τις βασικές «δουλειές» του Κρόνου, που χαίρεται με την πρόοδο σου, όσο κι εσύ.
Μην βαρυγκομάς λοιπόν, ούτε να σε πάρει από κάτω και να νοιώθεις αποτυχημένος αν τύχει και δεν τα καταφέρεις. Κανείς δεν γεννήθηκε ξέροντας τα πάντα.

Επιπλέον οι αναγκαιότητες σε οδηγούν σε μια ουσιαστική αξιολόγηση της πραγματικότητάς σου αλλά και σε εξαιρετικά χρήσιμες συνειδητοποιήσεις, που αρχικά δεν υποψιάζεσαι.
Μαθαίνεις για παράδειγμα πως όταν «σκοτώνεσαι» να εξυπηρετήσεις άλλους που εκμεταλλεύονται είτε την φιλοτιμία σου, είτε τις ενοχές σου, η συνήθης κατάληξη δεν είναι η δικαίωσή σου. Είναι ζήτημα αν θα εισπράξεις ένα «ευχαριστώ». Αντίθετα θα θεωρηθείς υπεύθυνος για κάθε ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ανεπάρκεια.

Κι εκεί φτάνεις να πεις ότι η ζωή δεν είναι δίκαιη.
Σκέφτηκες όμως ότι είναι η δική σου στάση που καλλιεργεί την αδικία;

«Γέρασες» αλλά μυαλό δεν έβαλες.
Αλήθεια γιατί έχεις ενοχές, σε ποιόν χρωστάς;
Μάλλον σε κανέναν, το θέμα όμως είναι τι πιστεύεις εσύ...

Άτιμο πράγμα οι ενοχές... Γαλουχήθηκες με αυτές για να έχεις στον «αυτόματο πιλότο σου την υπακοή και την πειθαρχία. Μπορεί και να σου είπαν ότι αυτό έγινε από αγάπη αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή βρίσκεται στην αγκαλιά που αναζητούσες κι αναζητάς μέχρι σήμερα, κάθε φορά που η ζωή σου γίνεται δύσκολη. Αυτήν την αγκαλιά λοιπόν να δώσεις απλόχερα σε αυτούς που σφάλλουν.

Να τους δώσεις να καταλάβουν το λάθος τους, χωρίς όμως να πολλαπλασιάσεις τις ενοχές τους, χωρίς να τους κάνεις να νοιώσουν αποτυχημένοι και σκουπίδια. Όπως δεν θα ήθελες να νοιώσεις ποτέ εσύ. Γιατί θυμάσαι πολύ καλά τις ταπεινώσεις και τις αυτοταπεινώσεις σου.

**Απόκτησε τώρα το βιβλίο του Γιάννη Ριζόπουλου «Αστρολογία του 21ου αιώνα»**

Εκτός βέβαια αν θέλεις να περιστοιχίζεσαι από υποτακτικούς, που ο ρόλος τους είναι να τρέφουν την αίσθηση ισχύος σου. Ξέρεις όμως ότι αυτοί που νοιώθουν πραγματικά ισχυροί δεν αποζητούν καθημερινές αποδείξεις γι’ αυτό. Δεν σου κουνούν το δάχτυλο με την πρώτη ευκαιρία, ούτε σε απειλούν με πειθαρχικές διώξεις. Όσοι το κάνουν –και βλέπεις πολλούς τέτοιους γύρω σου- είναι εντελώς ανίσχυροι δίχως τους κανόνες τα αξιώματα και τις ηθικές τους. Αν δεν φορούν την περσόνα του άτεγκτου –σαν να λέμε την «στολή» τους- είναι ένα τίποτα, γι αυτό βιάζονται να δώσουν την εντύπωση ότι είναι ανίκητα θεριά. Είναι όμως βαθιά ανασφαλείς.

Θέλεις να είσαι σαν κι αυτούς;

Μακάριοι αυτοί που μπορούν να ζουν και χωρίς τους αυστηρούς κανόνες τους.
Εξ άλλου, ο πραγματικός «άρχοντας» είναι εκείνος που όταν έρθει η στιγμή μπορεί να αλλάζει τους κανόνες και τους νόμους, στο όνομα του Ανθρώπου.

Βάλε λοιπόν ένα στοπ στις τιμωρητικές λογικές, είτε απέναντι στους άλλους, είτε απέναντι στον εαυτό σου. Μην βασανίζεις και μην βασανίζεσαι.

Και ναι, οι κανόνες ασφαλείας θα πρέπει να τηρούνται. Έχουν λόγο που υπάρχουν κι είναι βγαλμένοι από την εμπειρία κάποιων που γνωρίζουν. Από εκεί και ύστερα όμως να μην ξεχνάς κι ότι είσαι άνθρωπος όχι μηχανή, το ίδιο και οι γύρω σου. Να είσαι λοιπόν προστατευτικός, όχι επικριτικός.

Πες 'το, φώναξε το και στους άλλους: Δεν βοηθούν σε κάτι οι θριαμβολογίες ύστερα από μια «δικαίωση». Στις προσωπικές ανασφάλειες του «δικαιωμένου» απευθύνονται κι όχι στην ουσία του όποιου προβλήματος.