Μετά από μια ανομολόγητη νύχτα Πρωτοχρονιάς, παρέα με τον Πλούτωνα, η εντελώς κατσιασμένη Αφροδίτη τινάζεται, ισιώνει το μαλλί και ξαναβγαίνει στην κοινωνία ως κυρία.
-Ουφ, τι ήταν κι αυτό! Με πέθανε στη λάντζα ο άτιμος κι αφού επιβίωσα να λες πάλι καλά… Αυτές οι συναντήσεις κορυφής θα με φάνε όμως μια μέρα, κάτσε να ξαποστάσω σε ένα φιλικό ανάκλιντρο και να δω τι έχει παρακάτω… μπα πήγε κιόλας τρεις ο μήνας, πως περνούν οι μέρες…
Και Ω του θαύματος, μια ουράνια μελωδία φτάνει στα αυτιά της
When the moon is in the seventh house
And Jupiter aligns with Mars
And peace will guide the planets
And love steer the stars…
-OMG, The Age of Aquarius! Θα βρω επιτέλους τους φίλους μου να παίξουμε, τι καλά!
Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τέσσερις καταφθάνει μια limo δέκα μέτρα. Από μέσα βγάζει την κεφάλα του, ένας χοντρός με πούρο.
-Έλα μέσα κοριτσάρα μου να το γλεντήσουμε! Πάμε Κάννες, Σεϋχέλλες όπου γουστάρεις, μέχρι το Hollywood walk of fame θα σε πάω να κοτσάρεις και το δικό σου αστέρι!
Της καλάρεσε της Αφροδίτης και χωρίς να το πολυσκεφτεί ενδίδει.
-Το ονοματάκι σας μαμζέλ; Εγώ είμαι ο Δίας ο ξακουστός!
Και να οι σαμπάνιες, να τα χαβιάρια, αυτή είναι ζωή, όχι η άλλη με τον Μαυροτσούκαλο, αλλά ακόμα η Αφροδίτη δεν έχει δει τίποτα…
Ένα χιλιόμετρο παρακάτω κάνει τζόκινγκ ένας αθληταράς και με το που περνάει η κουρσάρα, του βγαίνουν τα μάτια έξω κι αρχίζει να τρέχει ξοπίσω της.
-Ε, κοπελιά, στάσου μύγδαλα!
-Ωχ, ο Άρης…
Πέντε μερόνυχτα την κυνήγαγε τη limo, του βγήκε η γλώσσα έξω μα αυτός εκεί. Η Αφροδίτη του έκανε χαριτωμενιές μασουλώντας σοκολατάκια κι εκείνος της έκανε το γνωστό σινιάλο με το μεσαίο δάχτυλο.
-Που θα πάει, δεν θα σε βουτήξω;
Τελικά στις 9 ο Δίας σταματάει στο περίπτερο για να πάρει ένα υπερωκεάνειο και ο Άρης τη γραπώνει.
-Που γύρναγες άπιστη;
-Μα Αρούκο μου δεν τα ‘παμε, όχι πια σεξ μόνο φίλοι;
-Ναι καλά, κάτσε τώρα να παίξουμε ένα φιλικό
Χαμός έγινε, τα γκολ έπεφταν βροχή κι η Αφροδίτη επανεκτίμησε την αξία της φιλίας.
Όμως το έργο με τα Φιλαράκια έχει και συνέχεια
Στις 13 και 14 σειρά παίρνει ο Ουρανός, που -ως συνήθως- εμφανίζεται ξαφνικά κι αναπάντεχα, με μια ακολουθία παρτσακλών ξοπίσω του.
-Τσα! Κοίτα τι σου έχω… Έλα φιλενάδα, να κάνουμε τρέλες!
Τρία μερόνυχτα κράτησε το γλέντι, μέχρι που δεν έμεινε τίποτε άλλο να διαλύσουν και να ψυχαναλύσουν, παρά μόνον τον καναπέ. Σχέσεις, συμβάσεις, πάνε όλα…
Ωστόσο, μια μάλλον δυσάρεστη έκπληξη περίμενε την Αφροδίτη στη συνέχεια. Πάνω, δηλαδή, που είχε απελευθερωθεί εντελώς και δεν ήταν πια μια συνηθισμένη ξετσίπωτη, στις 22 του μηνός την περιλαβαίνει ο Κρόνος.
-Δεν αισχύνεσαι; Γρήγορα πίσω στο μαντρί, αμαρτωλή!
"Άμα έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς", σκέφτηκε η άσωτη κόρη αλλά τι να κάνει, χαμήλωσε τα μάτια και ένευσε υπάκουα.
-Ναι Κρόνε μου, ό,τι πεις… αλλά που είναι ο μόσχος ο σιτευτός;
-Σιγά μη θες και μεγαλεία. Εδώ θα πήξεις, ένα δύο, εν δυο! Πάρε για αρχή μια ντουζίνα προβληματικούς κι αν θες και παντρεμένους, έχω κι από αυτούς. Μόνο, ό,τι κάνεις κρυφά, μη μας πάρει κανένα μάτι και παίξω κι εγώ κορώνα γράμματα την υπόληψη μου.
Με αυτά και με εκείνα ο μήνας πήγε 27 και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Η Αφροδίτη πια στεκόταν στο κατώφλι του άρχοντα των ωκεανών, του Ποσειδώνα.
Συνεχίζεται, σε ροζ συννεφάκια…
Διάβασε επίσης:
