Ο Κρεμασμένος– Κάρτα Νο 12

Αστρολογικός κυβερνήτης: Ποσειδώνας

Η κάρτα αυτή απεικονίζει έναν άντρα κρεμασμένο ανάποδα από ένα κλαδί που έχει το σχήμα του Ανχ –υποδηλώνοντας ότι μετά το θάνατο ακολουθεί η ανάσταση– και πλαισιωμένο από δυο κορμούς δέντρων. Ο άντρας κρέμεται από το αριστερό του πόδι, το οποίο είναι περασμένο σε μια θηλιά που έχει τη μορφή φιδιού. Το δεξί του πόδι είναι διπλωμένο πίσω απ’ το αριστερό, σχηματίζοντας ένα ανάποδο τρίγωνο, σύμβολο της καθόδου του πνεύματος στην ύλη, του ανώτερου στο κατώτερο, της συνείδησης στο ασυνείδητο. Απ’ τα δεμένα χέρια του πέφτουν χρυσά νομίσματα, μήνυμα που σημαίνει ότι πρέπει ν’ αγνοήσουμε τον υλικό πλούτο για χάρη του πνευματικού. Πρόκειται για τον άνθρωπο που έχει φτάσει στην τελείωση, που αντλεί σοφία από τους ουρανούς και τη μεταφέρει με αγάπη στη γη, στους αδελφούς του.

Το γεγονός ότι ο άντρας κρέμεται από το πόδι δείχνει τη σχέση αυτής της κάρτας με τους Ιχθύς, το ζώδιο που κυβερνά τα πόδια και συνδέεται με τη θυσία. Αντιστοιχεί στο χειμώνα που αργοπεθαίνει πριν από τον ερχομό της άνοιξης. Οι αρχαίοι έλεγαν ότι το πρόσωπο που αυτοθυσιάζεται, δηλαδή ο άνθρωπος που συνεχώς ενδίδει στους άλλους, κοιτάζει τη ζωή από μια ανάποδη θέση, επειδή φαντάζεται ότι ωφελεί τους άλλους όταν βάζει τα ενδιαφέροντά τους πάνω απ’ τα δικά του. Πράγμα που μπορεί εν μέρει να είναι σωστό σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά, προτού αποφασίσει κανείς να θυσιαστεί για χάρη μιας ιδέας ή ενός άλλου ατόμου, πρέπει να το σκεφτεί πολύ καλά. Διότι, παίρνοντας πάνω του το φορτίο του άλλου, είτε τον εμποδίζει να διδαχθεί από αυτή την εμπειρία είτε αντλεί ευχαρίστηση από το γεγονός ότι ο άνθρωπος για τον οποίο θυσιάζεται θα είναι συναισθηματικά ή πρακτικά υποχρεωμένος απέναντί του, ενώ, ταυτόχρονα, του στερεί το δικαίωμα να πληρώσει ο ίδιος για τα λάθη του.

Έχει σημασία, λοιπόν, πρώτα να εξετάζουμε τα κίνητρά μας και μετά να προβαίνουμε σε μια τέτοια θυσία. Όλοι κάνουμε λάθη, έχουμε, όμως, ηθική υποχρέωση να πληρώνουμε γι’ αυτά και όχι να μεταφέρουμε την ευθύνη στους ώμους των άλλων. Αντί, λοιπόν, να κάνουμε συνεχώς άσκοπες θυσίες, θα ήταν καλύτερα να βοηθάμε τους άλλους να βοηθούν τον εαυτό τους και να θυσιαζόμαστε μόνο για θέματα ζωτικής σημασίας. Προσφέροντας βοήθεια, αφιερώνουμε χρόνο, στενοχωριόμαστε και χάνουμε υλικά αγαθά, πράγμα αποδεκτό, αρκεί να μη θυσιάζουμε τον εαυτό μας. Διότι η ζωή μας, το καλό μας όνομα και τα πράγματα τα οποία έχουμε κερδίσει είναι εξίσου σημαντικά. Ορισμένες φορές, βέβαια, η αυτοθυσία είναι αναγκαία όταν γίνεται για κάποιο πρόσωπο ιδιαίτερα σημαντικό για μας, που το αγαπάμε περισσότερο απ’ όσο αγαπάμε τον εαυτό μας. Είναι μια πράξη ενάρετη, αλλά που δεν πρέπει να γίνει πάνω από μια φορά στη ζωή μας.

Σε αντίθετη περίπτωση, θα πρέπει να εξετάσουμε τα συναισθήματα και τα κίνητρά μας, διότι μπορεί απλώς να μας αρέσει να το παίζουμε μάρτυρες. Η βάση της αληθινής θυσίας είναι η αγάπη, ανεξάρτητα απ’ το αν αφορά ένα πρόσωπο, μια ιδέα ή μια πίστη, και η θυσία είναι πάντα εθελοντική. Θυσίες που επιβάλλονται δεν είναι θυσίες. Θυσιαζόμαστε όταν κάνουμε κάτι με τη θέλησή μας, γνωρίζοντας ότι στο τέλος του δρόμου δε θα μας περιμένει καμία ανταμοιβή, χωρίς ιδιοτέλεια, αλλά και χωρίς να ξεχνάμε τον εαυτό μας και τις δικές μας ανάγκες. Η πράξη αυτή αποτελεί ένα μεγάλο βήμα στην εξέλιξη της ψυχής, διότι δείχνει ότι έχουμε περάσει για πάντα από την παιδικότητα (τον εγωκεντρισμό) στην ενηλικίωση της ελεύθερης επιλογής. Κι όταν η ψυχή αρχίσει να εξελίσσεται, δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ αντίθετα, κάθε μέρα θα γινόμαστε καλύτεροι και πιο δυνατοί άνθρωποι.

Η φύση μας είναι φυλακισμένη στον εγωκεντρισμό μας, κάθε φορά, όμως, που θα καταφέρνουμε να του ξεφεύγουμε, θα αναζωογονούμαστε όπως αναζωογονείται ένα μαραμένο λουλούδι απ’ το νερό. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι, θέλοντας να δείξουμε αυταπάρνηση, θα τριγυρνάμε όλη την ώρα δεξιά κι αριστερά ψάχνοντας ευκαιρίες για να θυσιαστούμε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνουμε χαλί πάνω στο οποίο θα πατάει ο εγωισμός των άλλων, διότι για κάθε δότη υπάρχουν χίλιοι λήπτες, και το να θυσιαζόμαστε γενικώς και αδιακρίτως δεν έχει κανένα νόημα.

Η θυσία μας πρέπει να έχει συγκεκριμένο στόχο, διότι μεταξύ δότη και λήπτη δημιουργείται ένας άρρηκτος δεσμός. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να επιτρέπουν στους άλλους να θυσιάζονται για χάρη τους, εκτός κι αν είναι έτοιμοι να δεχτούν αυτόν το δεσμό, διότι είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή, είτε σ’ ετούτη τη ζωή είτε σε κάποια άλλη, θα ξαναβρεθούν. Ίσως το φορτίο του αποδέκτη της θυσίας είναι πιο βαρύ, επειδή δέχεται το δώρο χωρίς να είναι σε θέση να το ανταποδώσει. Η κάρτα αυτή, λοιπόν, αντιπροσωπεύει δοκιμασίες, μεταστροφές της τύχης και, πάνω απ’ όλα, αυτοθυσία. Όταν σκοπεύετε να θυσιαστείτε, θα πρέπει να κοιτάξετε αν στο ρίξιμο εμφανίζεται ο Κρεμασμένος ή όχι. Σε περίπτωση που η κάρτα πέσει ανάποδα σε οποιαδήποτε θέση, η αυτοθυσία σας θα πάει χαμένη. Όλοι πιστεύουμε στις θυσίες και είμαστε πρόθυμοι να θυσιαστούμε για τον άλλο σε κάποια στιγμή της ζωής μας αυτή η κάρτα θα μας δείξει, λοιπόν, το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα μιας ειδικής θυσίας που απαιτείται σε μια συγκεκριμένη περίοδο.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΥ

• Η κάρτα δείχνει εθελοντική θυσία χωρίς ανταπόδοση, ενώ θυσία σημαίνει να δίνουμε κάτι για να κερδίσουμε κάτι άλλο μεγαλύτερης αξίας, για παράδειγμα, κάτι κοσμικό για κάτι πνευματικό και αιώνιο.
• Αλλαγή στον τρόπο σκέψης και απομάκρυνση από ξεπερασμένες συμπεριφορές. Πίστη σε πνευματικές αξίες. Ανάγκη για επιλογές και για επανεξέταση της κατάστασης – ό,τι δεν είναι σημαντικό, πρέπει να εγκαταλειφθεί.
• Κατανόηση υποστήριξη, αλληλεγγύη, βοήθεια, συμπάθεια και αγάπη για τους άλλους. Φιλανθρωπία, αυταπάρνηση, αδιαφορία για το ατομικό συμφέρον.

ΑΝΑΠΟΔΑ

• Ψευδαισθήσεις, απραγματοποίητα σχέδια, ουτοπία, ονειροπόληση, έλλειψη πρακτικής σκέψης.
• Μεγαλόπνοες, αλλά ανέφικτες επιθυμίες. Εμπνευσμένες ιδέες, που δεν καταλήγουν σε έργο.
• Έρωτα χωρίς ανταπόκριση, παγίδευση σε άσκοπα συναισθήματα. Ανώφελη θυσία, υποκρισία, εγωισμό, ψυχική αναστάτωση, ματαίωση, καθυστέρηση. Ο ενδιαφερόμενος στηρίζεται σε ανθρώπους τους οποίους δεν εμπιστεύεται.
• <Εξάρτηση από την ύλη και άρνηση για οτιδήποτε πνευματικό.

Από το βιβλίο Ταρό για όλους - Εκδόσεις Ερεχθηίδας.

Εικονογράφηση: Αικατερίνη Δουλφή