Ο Θάνατος– Κάρτα Νο 13

Αστρολογικός κυβερνήτης: Σκορπιός

Μια σκελετωμένη, μαυροφορεμένη φιγούρα απεικονίζεται σ’ έναν κάμπο, όπου, κραδαίνοντας το ακονισμένο δρεπάνι της, βηματίζει ανάμεσα σε κουφάρια θνητών σκόρπια στο έδαφος. Τα κεφάλια και τα χέρια είναι λες και προβάλλουν απ’ το χώμα γεμάτα ζωή, όπως τα νέα βλαστάρια την άνοιξη – ο θάνατος καταστρέφει το περίβλημα για ν’ απελευθερώσει το περιεχόμενο. Πέρα από τον κάμπο, φαίνεται ένα ποτάμι που συμβολίζει «τα ύδατα της Στυγός», τα οποία πρέπει να διαβούν οι ψυχές για να φτάσουν στο βασίλειο του Άδη, και στο βάθος, πίσω απ’ τα βουνά, διακρίνεται ένας ήλιος σε φάση έκλειψης.

Η Νο 13 είναι η πιο αποτρόπαιη κάρτα των Θριάμβων των Ταρό. Ονομάζεται και Μακάβριος Θεριστής, αλλά είναι πιο γνωστή ως Θάνατος. Σχετίζεται με την ανθρώπινη διάλυση. Στα χρόνια του Μεσαίωνα, απεικόνιζε ένα φίδι με την ουρά στο στόμα –ουροβόρος όφις–, που δείχνει ότι το τέλος είναι η αρχή. Αυτή είναι και η βαθύτερη σημασία της συγκεκριμένης κάρτας.

Όταν εμφανίζεται σ’ ένα ρίξιμο, δε σημαίνει αναγκαστικά το φυσικό θάνατο ενός ανθρώπου, αλλά απλώς το τέλος μιας κατάστασης – αυτό το οποίο είχε στο μυαλό του ο ερωτών όταν έκοβε τις κάρτες έχει ήδη αποφασιστεί και πλησιάζει προς το τέλος του. Είναι πολύ απλό, και δεν υπάρχει λόγος να ερευνάται περισσότερο. Στην ουσία, λοιπόν, αυτή η κάρτα δεν πρέπει να προκαλεί φόβο, διότι σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα. Δείχνει κάτι το οποίο τελειώνει, κάτι που πρέπει να τελειώσει, πράγμα αναγκαίο προκειμένου ν’ αρχίσει κάτι άλλο.

Το δρεπάνι είναι σύμβολο ταξιδιού και συχνά αντιπροσωπεύει ταξίδια τα οποία ήδη έχουν γίνει. Τα γυμνά οστά δεν είναι τίποτε περισσότερο από τα απομεινάρια πραγμάτων που έκαναν τον κύκλο τους και πρέπει να τελειώσουν, για παράδειγμα, υπάρχοντα κτίρια πρέπει να κατεδαφιστούν για να ανεγερθούν νέα, παλιά ρούχα πρέπει να πεταχτούν για ν’ αγοραστούν καινούργια, και γενικά η προσοχή πρέπει στρέφεται σε άλλα πράγματα όταν τα παλιά έχουν πάψει να είναι χρήσιμα.

Μια άλλη ονομασία αυτής της κάρτας είναι Άρχοντας των Πυλών – οι πύλες συμβολίζουν την ημέρα και τη νύχτα, το φως και το σκοτάδι, την αρχή της ζωής και το τέλος όλων των πραγμάτων. Σ’ ένα ρίξιμο, δείχνει ότι ο ερωτών εισέρχεται σε περίοδο ριζικής αλλαγής.

Η ύλη των πραγμάτων είναι άφθαρτη, μόνο η μορφή και το σχήμα είναι δυνατό να μεταβληθούν, διότι δεν πεθαίνουν, αλλά μεταλλάσσονται. Όλοι οι άνθρωποι υπόκειται σε αλλαγές και μεταμορφώσεις κατά τη διάρκεια της ζωής τους, στην αρχή ξεκινούν ως σπόροι, στη συνέχεια αναπτύσσονται και ωριμάζουν, και στο τέλος κόβονται και μεταμορφώνονται σε κάποιο άλλο είδος ζωής.

Όλοι γεννιόμαστε και πεθαίνουμε, μέσα σ’ αυτό τον κύκλο υπάρχουν άλλοι κύκλοι, όπως της αγάπης, της τύχης, της ευμάρειας, της δοκιμασίας και της ατυχίας. Η κάρτα Νο 13 δείχνει το τέλος των κύκλων και, κατά συνέπεια, έχει σχέση με τον Κρόνο, το θεό του χρόνου –άλλη μια ονομασία του Θεριστή–, όπως δείχνει και το σιτάρι, που πρέπει να το θερίσει, να το κόψει με το δρεπάνι του, προτού γίνει αλεύρι και κατόπιν ψωμί. Αυτή η κάρτα, λοιπόν, δεν αποτελεί κακό οιωνό, αλλά δείχνει το χρόνο, το τέλος ενός κύκλου και την αρχή ενός άλλου.

Μεταξύ γέννησης και θανάτου έχουμε ένα χρονικό διάστημα πολύτιμο που, αν το σπαταλήσουμε, δε θα μπορέσουμε να το ανακτήσουμε ποτέ ξανά. Η μεγαλύτερη σπατάλη χρόνου είναι να στενοχωριόμαστε για το μέλλον. Όσοι ανησυχούν για το μέλλον, ή μένουν καθηλωμένοι στο παρελθόν, σπαταλούν το παρόν. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το σήμερα είναι το μέλλον για το οποίο ανησυχούσαμε χθες. Μια αραβική παροιμία λέει: «Το χθες πέρασε, το αύριο δεν ξέρεις αν θα έρθει, ζήσε λοιπόν το σήμερα».

Όπως αλλάζουν οι εποχές του χρόνου, έτσι αλλάζουμε κι εμείς με τον καιρό και δεν είμαστε οι άνθρωποι που ήμαστε πριν από λίγα χρόνια. Όλοι περνάμε μέσα από κύκλους ή μικρούς θανάτους και μικρές γεννήσεις, ανάλογα με το σχέδιο που έχει η ζωή για μας. Και βγαίνουμε κερδισμένοι, αφού με κάθε νέα εμπειρία εξελισσόμαστε ακόμα περισσότερο.

Ο άνθρωπος που προστατεύεται από τα χτυπήματα και τις δυσκολίες της ζωής δε θα μάθει ποτέ να είναι αυτοδύναμος, με αποτέλεσμα να μην μπορέσουν να εξελιχθούν και οι άλλες ιδιότητές του. Εκείνος, πάλι, που στο δρόμο του συναντά συνεχώς βάσανα και προβλήματα, οφείλει να αναρωτηθεί ποιο είναι το μάθημα που πρέπει να πάρει, αφού τίποτα δε συμβαίνει χωρίς λόγο και όλα είναι μέρος της εξέλιξής μας. Αυτό είναι και το μήνυμα του Θανάτου. Οι αλλαγές είναι αναγκαίες, και το τέλος αναπόφευκτο πριν από κάθε νέα αρχή, όπως η προγενέθλια ζωή ενός παιδιού τελειώνει τη στιγμή που γεννιέται και γίνεται ξεχωριστή ανθρώπινη ύπαρξη με το δικό της πεπρωμένο.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

• Δείχνει το τέλος ενός κύκλου και την αρχή ενός άλλου ως φυσική συνέπεια προηγούμενων καταστάσεων. Ο θάνατος, ως απελευθερωτής, κόβει με το δρεπάνι του οτιδήποτε περιορίζει το άτομο, ώστε ν’ ανοίξει ο δρόμος για κάτι καλύτερο. Η συνειδητή αλλαγή είναι πιο ήπια, αν το τέλος προκύψει ξαφνικά, είναι πιο επώδυνο. Απαλλαγή από φαντασιώσεις.
• Το τέλος μιας απατηλής ερωτικής σχέσης ή ένα διαζύγιο, ή κάτι που έχει φθαρεί και αναγεννιέται.
• Το θάνατο της μοναχικής ζωής έπειτα από ένα γάμο ή μια μετακόμιση σε άλλο τόπο, ή το τέλος των σπουδών και την είσοδο στον εργασιακό στίβο.
• Μοιραίο συμβάν, κληρονομιά.

ΑΝΑΠΟΔΑ

• Θάνατο φυσικό ή συμβολικό, και στενοχώρια εξαιτίας αυτού του γεγονότος.
• Εμμονή σε μια παλιά κατάσταση ή προσκόλληση του ενδιαφερομένου σ’ ένα υλικό αγαθό ή έναν άνθρωπο που δεν του ανήκει, δε ζητάει, επιβάλλει.
• Μελαγχολία, πένθος, θλίψη, απώλεια δυνάμεων, στασιμότητα, υποταγή στην ύλη, κλονισμό, ασθένεια.

Περισσότερα στο βιβλίο Ταρό για όλους - Εκδόσεις Ερεχθηίδας.

Εικονογράφηση: Αικατερίνη Δουλφή