Ο Ερημίτης – Κάρτα Νο 9

Αστρολογικός κυβερνήτης: Παρθένος

Ένας γενειοφόρος γέροντας, που φορά μανδύα, κοιτάζει προς τ' αριστερά της εικόνας σαν να συλλογίζεται το παρελθόν του. Είναι ηλικιωμένος, επειδή οι ψυχές των ανθρώπων είναι τόσο παλιές όσο και ο χρόνος. Κάτω απ' το μανδύα του, ο Ερημίτης είναι γυμνός και απροστάτευτος, όπως κάθε ψυχή, διότι η αλήθεια δε βρίσκεται στα εξωτερικά πράγματα, αλλά μέσα μας.

Στο δεξί του χέρι κρατά ένα αναμμένο λυχνάρι, που συμβολίζει τη γνώση η οποία μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά. Καλύπτει, όμως, προσεκτικά τη μισή λυχνία του με το μανδύα, για να δείξει ότι το φως το οποίο κατέχει δεν το χαρίζει σε όλους ανεξέλεγκτα. Με το αριστερό του χέρι ακουμπά σ' ένα ραβδί, που υποδηλώνει τη βαθιά γνώση των μυστικών δυνάμεων της φύσης, αλλά και την παρηγοριά και το στήριγμα που βρίσκει κανείς στην πίστη. Γύρω απ' το ραβδί είναι τυλιγμένο ένα χάλκινο φίδι, σύμβολο της παντογνωσίας και της παντοδυναμίας του μύστη. Στέκεται σε μια γυμνή βουνοκορφή, και ο ουρανός πάνω απ' το κεφάλι του είναι γεμάτος αστέρια, που υποδηλώνουν τη σκοτεινή νύχτα της ψυχής.

Ο Ερημίτης είναι μια απ' τις αρετές που απεικονίζονται στα Ταρό. Είναι ο Τρελός που μεγάλωσε, ένας ταξιδιώτης με ελάχιστες αποσκευές, που έμαθε να πορεύεται μόνος γιατί βασίζεται αποκλειστικά στον εαυτό του – έχει βρει πλέον την πληρότητα και την εσωτερική γαλήνη.

Η σημασία της κάρτας είναι ξεκάθαρη: αντιπροσωπεύει την ανθρωπότητα, που πρέπει να στηριχτεί στον εαυτό της, να αναζητήσει την ψυχή της, την αιώνια σπίθα που βρίσκεται μέσα σε κάθε άνθρωπο. Ο Ερημίτης αντιπροσωπεύει, επίσης, την πνευματική αφύπνιση – συνειδητοποιεί ξαφνικά ότι είναι εντελώς μόνος. Ο μυούμενος της σημερινής εποχής δεν έχει στη διάθεσή του το ναό που τον προστάτευε παλαιότερα, γι' αυτό και είναι ευάλωτος σε κάθε κακία – δε χρειάζεται να προφυλάσσεται από τους διαβόλους, αλλά από τους ανθρώπους γύρω του.

Όλοι επιθυμούμε να βρούμε την αλήθεια, αλλά λίγοι από εμάς μπορούν ν' αντέξουν τη θέα της γυμνής πραγματικότητας, ιδιαίτερα όταν αφορά το άτομό μας. Αποφεύγουμε την αυτοανάλυση, διότι φοβόμαστε αυτά που κρύβουμε μέσα μας και τρέμουμε στην ιδέα ότι θ' αποκαλυφθούν τα εγωιστικά κίνητρα που βρίσκονται πίσω από πολλές πράξεις μας.

Με λύπη βλέπουμε ανθρώπους που συνεχώς δικαιολογούν τον εαυτό τους αποδίδοντάς του τα υψηλότερα κίνητρα ακόμα και όταν προβαίνουν στις χειρότερες πράξεις, ενώ αρνούνται να ζητήσουν συγγνώμη για τα ελαττώματα τα οποία αποδίδουν στους άλλους. Αυτοί οι άνθρωποι, βέβαια, εξαπατούν μόνο τον εαυτό τους, κι αυτό το πληρώνουν καθώς ζουν μέσα σε μια μόνιμη αναστάτωση πιστεύοντας ότι η ζωή είναι άδικη μαζί τους.

Αυτό που εμποδίζει τον άνθρωπο να ανακαλύψει τη γνώση που υπάρχει μέσα του, το δάσκαλο που κρύβεται εντός του, είναι η ανθρωπότητα. Γεμίζει τη ζωή του με έτοιμα πράγματα, έτοιμη μουσική, έτοιμες ιδέες, έτσι, ώρα με την ώρα οι αισθήσεις του νεκρώνονται.

Αν ο άνθρωπος περνάει όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας παρέα με άλλους ανθρώπους, η ψυχή του καταστρέφεται επειδή χάνει την ικανότητά του να σκέφτεται λογικά και επηρεάζεται συχνά από τα πράγματα που απασχολούν τους άλλους. Είναι, λοιπόν, αναγκαίο να μένει μόνος για κάποιο διάστημα μέσα στην ημέρα, ακόμα και σ' ένα δημόσιο χώρο όπου, όντας ανάμεσα σε αγνώστους, δε χρειάζεται να μιλάει. Ενώ η μοναξιά είναι φυσική κατάσταση, η μοναχικότητα είναι καθαρά διανοητική κατάσταση.

Το να είναι μόνος –και να το θέλει, και να του αρέσει– είναι μεγάλο πλεονέκτημα για τον άνθρωπο, είναι επίτευγμα. Οι σοφοί το γνώριζαν, και γι' αυτόν το λόγο περνούσαν κάποια διαστήματα, ορισμένοι και όλη τους τη ζωή, σαν ερημίτες. Μόνο όταν βρίσκεται κανείς μακριά απ' τους ήχους των ανθρώπων, μπορεί ν' ακούσει τη φωνή της φύσης – τη μουσική των σφαιρών.

Δεν ενηλικιώνεται κανείς, όταν κλείσει τα δεκαοκτώ του χρόνια, αλλά όταν σταματήσει να τρέχει και αποφασίσει τι είναι αυτό που πρέπει να έχει ή αυτό που πρέπει ν' αποδεχθεί. Αυτή είναι η αληθινή κατανόηση του εαυτού. Πολύ σπάνια εκείνο που επιθυμούμε είναι το καλύτερο για εμάς, διότι τον εαυτό μας μπορούμε να τον βρούμε μόνο μέσα απ' τις απογοητεύσεις της ζωής και μέσα από τα συναισθήματά μας. Όταν τα καταφέρουμε, θα είμαστε στο δρόμο της ανακάλυψης του σύμπαντος και των θεών. Αυτό είναι το μυστικό του Ερημίτη.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΗΜΙΤΗ

• Δείχνει σοφία, υπομονή, πείρα, σωφροσύνη, αυτοσυγκέντρωση, εγκράτεια, διακριτικότητα, επιφύλαξη, σιωπή. Διδασκαλία που μεταβιβάζεται επιλεκτικά, γνώση των δυνάμεων της φύσης, καταδίκη της αδικίας, εσωτερική γαλήνη, πληρότητα, ικανοποίηση από τον εαυτό.

• Ψυχική αναζήτηση, η οποία απαιτεί απομάκρυνση απ' τον κόσμο.

• Ίαση του πνεύματος, της ψυχής και του σώματος.

• Δυσκολίες που μακροπρόθεσμα θ' αποβούν προς όφελος του συμβουλευόμενου.

• Μυστικότητα, στοχασμό, αγαμία, αυστηρά ήθη.

• Δραστηριοποίηση του υποσυνείδητου.

• Εσωστρέφεια. Ο Ερημίτης είναι μόνος, αλλά όχι απομονωμένος απ' τον κόσμο.

• Βοήθεια στην αναζήτηση της αλήθειας και του νοήματος της ζωής από ένα σοφό δάσκαλο.

• Πιθανό ταξίδι.

ΑΝΑΠΟΔΑ

• Υπερβολική σχολαστικότητα, προσκόλληση στις λεπτομέρειες, με αποτέλεσμα καθυστερήσεις.

• Έλλειψη εμπιστοσύνης, κυνισμό, μη αποδοχή των συμβουλών εκ μέρους τρίτων.

• Ζήλια, κακία, θλίψη, δειλία, φιλαργυρία, ένδεια.

• Αδικαιολόγητες υποψίες, υπερβολικό δισταγμό, φόβο για το άγνωστο, άρνηση νέων ιδεών.

• Άρνηση του ερωτώντα να δεχτεί τη βοήθεια των άλλων, ν' αποκτήσει μόρφωση$ μισανθρωπία.

• Ανωριμότητα, παθητικότητα, κατωτερότητα, ψέμα, φυγή.

• Απογοήτευση από τις ανθρώπινες σχέσεις, αποκοπή από το περιβάλλον.

• Μη αποδοχή του γήρατος.

Από το βιβλίο Ταρό για όλους, Εκδόσεις Ερεχθηίδας.

Εικονογράφηση: Αικατερίνη Δουλφή