O παράγοντας «Αστρολόγος» στις αστρολογικές προβλέψεις

Συνεχίζοντας τον προβληματισμό που αναπτύξαμε στο προηγούμενο άρθρο «Η αλλαγή του χρόνου και ο αέναος κύκλος των φόβων και των προσδοκιών» που τιτλοφορήθηκε στο site «Ίσως» αλλά και της δημόσιας συζήτησης για το τι προβλέψεις κάνουμε, αξίζει ίσως να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα για να αναδείξουμε τα όρια της πρόβλεψης όπως μπορεί να τα κάνει πραγματικά ένας επαγγελματίας αστρολόγος.

Στην προσπάθεια μας αυτή θα αναδείξουμε θέματα που στην Ελλάδα - με τους μισούς επαγγελματίες αστρολόγους να έχουν κληρονομικό χάρισμα - θεωρούνται ακόμη ταμπού, όμως στο εξωτερικό έχουν ήδη αναδειχθεί και συζητηθεί από μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Nick Campion ή ο Robert Hand.

Δεν είναι ίσως άγνωστο το παράδειγμα του ωροσκοπίου που ο Robert Hand ανήρτησε σε συνέδριο αστρολόγων, ζητώντας ερμηνείες από «προθύμους» για να αναδειχθεί ότι κανείς δεν εντόπισε από τους παρευρισκομένους ότι επρόκειτο για χάρτη serial killer. Προς τι λοιπόν το κληρονομικό χάρισμα των αστρολόγων;

Η άποψη βεβαίως ότι η ικανότητα πρόβλεψης του αστρολόγου είναι πεπερασμένη δεν πρέπει να μας οδηγήσει στο να καταργήσουμε και την αστρολογία. Όπως σε όλες τις «επιστήμες» ο παράγοντας του «επιστήμονα» και η ανάγκη αποκλεισμού – όσο είναι δυνατόν – του προσωπικού παράγοντα από την εργασία του είναι αυτό που θα πρέπει να μας καθοδηγεί, εφόσον μιλάμε πάντα για τη διενέργεια προβλέψεων (γιατί στην περίπτωση της Συμβουλευτικής Αστρολογίας, ο υποκειμενικός παράγοντας είναι αντιθέτως ιδιαίτερα επιθυμητός).

Ιστορικά τα όρια της ικανότητας των αστρολόγων να προβλέψουν σωστά αναδείχθηκαν όσο ποτέ άλλοτε όταν ο μεγαλύτερος αστρολόγος της Αγγλίας τη δεκαετία του ’30, ο Charles Carter προέβλεψε ότι δε θα γίνει πόλεμος μεταξύ της Αγγλίας και της Γερμανίας. Θα ήταν σα να λέγαμε ότι ένας από τους πιο διακεκριμένους έλληνες αστρολόγους (Λεφάκης, Πατέρα ή κάποιος ανάλογης προβολής) προέβλεπε ότι δε θα μπούμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Οι συνέπειες της αποτυχίας αυτής υπήρξαν τεράστιες όσον αφορά την «επιστημονικότητα» της Αστρολογίας. Μετά από αυτή την παταγώδη αποτυχία ο Charles Carter μαζί με τους συνεργάτες του έβαλε για πρώτη φορά τις βάσεις για μία αστρολογία που – στην Αγγλία – τουλάχιστον πλησιάζει όσο έχει επιτευχθεί ως τώρα στις προδιαγραφές της επιστήμης.

Δημιουργία βάσεων δεδομένων κρατών, στατιστικές μελέτες, ακαδημαϊκές εργασίες αστρολόγων βασισμένες στα αστρολογικά αυτά δεδομένα, κλπ.

Πράγματα που για τη χώρα μας ακόμη μοιάζουν στη σφαίρα της φαντασίας.

Το έργο της δημιουργίας της βάσης δεδομένων κρατών ο Charles Carter το ανέθεσε στον γνωστό μας – και τότε νέο σε ηλικία – Nick Campion. Έτσι προέκυψε και η βάση δεδομένων που οι περισσότεροι ανατρέχουμε σήμερα για να δούμε ημερομηνίεςκρατών.

Ο Nick Campion όμως προχώρησε και παρακάτω στο ζήτημα βάζοντας προβληματισμούς που συναντάει κανείς συνήθως στην Φιλοσοφία της Επιστήμης. Περιέγραψε την Αστρολογία ως φαινομενολογική, δηλαδή ως μία διαδικασία που δεν μπορεί να διαχωριστεί με επιτυχία από την προσωπικότητα του Αστρολόγου. Μία προσωπικότητα που αναδεικνύεται από το γενέθλιο χάρτη του ίδιου του Αστρολόγου. Δεν είναι υπερβολή δηλαδή να πούμε ότι ο κάθε Αστρολόγος βλέπει τον κόσμο και τις προβλέψεις μέσα από το δικό του το χάρτη.

Κάτι ανάλογο μπορεί να ειπωθεί και για τις προβλέψεις των πελατών μας. Καθένας από μας έχει μία συγκεκριμένη χημεία με τους πελάτες του, χημεία που μπορεί να αναδειχθεί και από σχετικούς χάρτες συναστρίας. Όπως και με κάθε άλλο σύμβουλο, ο κίνδυνος να περάσουμε δικές μας προβολές στη ζωή του άλλου μέσα από τις προβλέψεις που του δίνουμε είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός. Από την άλλη κάθε Αστρολόγος μέσω αυτής της σχέσης έχει το κοινό του. Δεν υπάρχει καλός και κακός Αστρολόγος υπό αυτή την έννοια.

Στα πολιτικής σημασίας γεγονότα δεν υπάρχει αστρολογική πρόβλεψη που να είναι πλήρως αποστασιοποιημένη από τα πολιτικά πιστεύω. Ένας τρομοκράτης είναι για άλλους τρομοκράτης και για άλλους επαναστάτης. Άλλοι θα τον θεωρήσουν εγκληματία και θα τον συνδέσουν με τον Πλούτωνα κι άλλοι ιδεολόγο και ρεφορμιστή και θα τον συνδέσουν με τον Ποσειδώνα και τον Ουρανό. Συχνά ο αστρολογικός χάρτης καταλήγει να μην απεικονίζει την πραγματικότητα αλλά να είναι ένα εργαλείο που κάθε αστρολόγος χρησιμοποιεί κατά το δοκούν για να "περάσει" με το "άλλοθι" της αστρολογικής αυθεντίας τις προσωπικές του απόψεις.

Ακόμα και το ίδιο το γεγονός που πάμε να ερμηνεύσουμε συχνά είναι ήδη διαμορφωμένο με προκατάληψη. Ποια γεγονότα "ξεχωρίζουν" στα ειδησεογραφικά πρακτορεία ειδήσεων; Γιατί ξεχωρίζουν αυτά και θεωρούνται σημαντικά κι όχι άλλα; Πώς παρουσιάζονται; Αν παρουσιάζονται ως καταστροφή, ψάχνουμε όντως μία καταστροφή στο χάρτη, αλλά μήπως έχουμε ξεκινήσει ήδη από λάθος αφετηρία;

Ζήτημα υπάρχει όμως επίσης κι όταν προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε το παρελθόν αστρολογικά. Υπάρχει όμως πραγματικά ιστορικό παρελθόν; Ή είναι η εικόνα που διαμορφώνουμε κάθε φορά από τις ιδέες και τα πιστεύω της εποχής που ερμηνεύει το παρελθόν. Με ποια κριτήρια επιλέγουμε ως "σημαντικά" τα γεγονότα που θα εντάξουμε σε μία αστρολογική μελέτη ή σε μία μεγάλη στατιστική αστρολογική έρευνα;

Αν μιλήσουμε φιλοσοφικά, δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το παρελθόν δεν υφίσταται. Γεννιέται κάθε φορά καθώς δημιουργείται το μέλλον, το οποίο κάθε τόσο κοιτάζει προς τα πίσω και αναδημιουργεί το παρελθόν. Η δημιουργία του μέλλοντος λοιπόν είναι αυτή που δημιουργεί και το παρελθόν, όσο οξύμωρο κι αν είναι κάτι τέτοιο.

Κι αν τελικά δε δημιουργείται το παρελθόν μήπως είναι από ένα σημείο και μετά αυτό που μας δείχνει η αστρολογική προσέγγιση δεν είναι τα ίδια τα γεγονότα αλλά τα γεγονότα εκείνα στα οποία επιλέγει να εστιάσει η δική μας η συνείδηση; Μας δείχνει περισσότερο τις μετατοπίσεις της κοινής γνώμης παρά την πραγματική δημιουργία της ιστορίας. Αλλά μήπως η κοινή γνώμη δεν είναι ιστορία; Ή πότε είναι και πότε δεν είναι;

Τι σημαίνουν όμως οι παραπάνω διαπιστώσεις; Μήπως ότι η Αστρολογία είναι υποκειμενική; Και δεν μπορούν να γίνουν ασφαλείς προβλέψεις;

Ένα άλλο παράδειγμα είναι οι χάρτες κρατών. Σε ένα χάρτη κράτους θα πρέπει λογικά να μπορούμε να δούμε και πράγματα για την ψυχοσύνθεση ενός έθνους. Μπορούμε όμως πράγματι να τα δούμε; Ή βλέπουμε μόνο τα δικά μας στερεότυπα. Κι αν βλέπουμε χάρτες άλλων κρατών, μήπως βλέπουμε τον τρόπο που εμείς είμαστε προκατειλημμένοι απέναντι τους;

Μέσα σε όλα αυτά πόσο μπορεί κανείς να μιλήσει για αστρολογική επιστήμη; Όσο ίσως για Ιστορική Επιστήμη, Οικονομική Επιστήμη ή Επιστήμη της Ψυχολογίας. Με άλλα λόγια επιστήμες που έτσι κι αλλιώς περιέχουν μέσα τους σε μεγάλο βαθμό την επίδραση του υποκειμένου (οι λεγόμενες ανθρωπιστικές)

Σίγουρα ο υποκειμενικός παράγοντας παίζει ρόλο, αλλά ο υποκειμενικός παράγοντας μπορεί να λειτουργήσει και αντίστροφα. Το κοινό κάθε Αστρολόγου που φαίνεται να έλκεται από την προσωπικότητα του κατά κανόνα έχει παρόμοια βιώματα με αυτόν και συνεπώς η άποψη που έχει αυτός για τη ζωή όντως λειτουργεί και για τους πελάτες του.

Παράλληλα οι αστρολογικές προβλέψεις δε γίνονται μόνο από ένα αστρολόγο, αλλά από πολλούς. Η διασταύρωση των προβλέψεων είναι ένας απαραίτητος παράγοντας ειδικά, αν μιλάμε για κοσμικής σημασίας γεγονότα. Όπως πάμε σε δεύτερο γιατρό για άλλη γνώμη, το ίδιο πρέπει να κάνουμε και με τον αστρολόγο.

Τέλος για μεγάλης σημασίας γεγονότα ο Charles Carter πρότεινε τη συγκρότηση συμβουλίων αστρολόγων. Τα Board of Astrologers κατά προτίμηση στελεχωμένα με αστρολόγους που ΔΕΝ ακολουθούν την ίδια φιλοσοφία ζωής και περπατημένη, προορίζονται να ακυρώνουν τις προκαταλήψεις του κάθε ενός από μας, ώστε το τελικό συμπέρασμα που βγαίνει να είναι πράγματι κοντά σε αυτό που μας λέει η Αστρολογική Μέθοδος κι όχι αυτό που νομίζουμε εμείς.

Από την άλλη και καθένας από μας προσωπικά είναι σημαντικό να εξετάζει, εάν δεν του βγαίνει μία πρόβλεψη, ποιος φταίει αλήθεια, η μέθοδος ή η ερμηνεία;