από τον Γιάννη Ριζόπουλο
Αστρονομικά έχει χαρακτηριστεί ως «νάνος» και ανήκει πλέον στην ίδια κατηγορία με την Δήμητρα, την Έριδα και μερικά ακόμη ουράνια σώματα που κινούνται έξω από την τροχιά του.
Στην αστρολογική κλίμακα αξιολόγησης είναι όμως δυσανάλογα λειτουργικός σε σχέση με το μέγεθος του και επειδή έχει μια ουσιαστική σχέση με την σεξουαλικότητα του ταιριάζει γάντι το γνωστό «μικρός στο μάτι, μεγάλος στο ...κρεβάτι»!
Όπως κάθε αργός πλανήτης έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις και η ενέργεια του είναι δύσκολο να «χωρέσει» στα στενά πλαίσια της καθημερινής ζωής. Ο Πλούτωνας θέλει χώρο για να «αναπνεύσει», εκδηλώνοντας έτσι τις πιο δημιουργικές του πλευρές. Η Οικονομία και η Έρευνα σε όλους τους τομείς είναι τα δύο δυνατά του «χαρτιά».
Η φύση του είναι απόλυτη και δεν βολεύεται με ημίμετρα. Γι’ αυτό και η θέση του στα ωροσκόπια συνδυάζεται με απόλυτες καταστάσεις, οι οποίες πρακτικά στοχεύουν στο να συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτα από όλα αυτά που κτίζει το «αυθάδες» Εγώ μας δεν έχει νόημα αν δεν είμαστε συντονισμένοι με την κοσμική παλίρροια.
Ο Πλούτωνας, έχει συγκριτικά μια πολύ πιο στενή σχέση με αυτό που ονομάζουμε «μοιραίο», ωστόσο δεν παύει να συμμετέχει κι αυτός στην εξέλιξη της συνειδητότητάς μας, με τον δικό του φυσικά τρόπο.
Η μεταμόρφωση είναι πάντα το ζητούμενο για τον Πλούτωνα. Μια μεταμόρφωση που συνήθως συντελείται σταδιακά, νοείται ως εσωτερική και δεν συνδέεται απαραίτητα με γεγονότα.
Η μεταμορφωτική δύναμη του πλανήτη φαίνεται, όταν κάποια στιγμή σταθούμε και αναλογιστούμε την πορεία μιας ζωής που ξεκίνησε αθώα και κατέληξε βαθιά ενσυνείδητη, ιδιαίτερα στο κομμάτι που έχει να κάνει με τη στάση μας απέναντι στην «σκιερή» μας πλευρά και στο πως αυτή αποτυπώνεται τόσο στην εσωτερική όσο και την εξωτερική πραγματικότητα.
Η «Ολοκλήρωση της Προσωπικότητας», όπως την περιέγραψε ο Κ. Γιουγκ στο ομότιτλο βιβλίο του δεν πραγματοποιείται ποτέ, αν δεν συμφιλιωθούμε με τα «τέρατα» που έχουμε φυλακισμένα στο ψυχικό μας ντουλάπι, κληρονομιά των εμπειριών μας αλλά και της ψυχικής εξέλιξης μας σε άλλους χωροχρόνους.
Το πρώτο βήμα της συμφιλίωσης είναι η επικοινωνία μαζί τους, για την οποία βασικός αρμόδιος είναι ο Πλούτωνας. Αυτός κάνει τις επαφές, αυτός μας δίνει την εικόνα. Και συχνά ο μεσολαβητικός ρόλος του παρεξηγείται, αφού ταυτίζουμε τον διαπραγματευτή με τα τέρατα. Κάτι εντελώς άδικο θα έλεγε κανείς, αφού στην πραγματικότητα ο Πλούτωνας ενσωματωμένος στο είναι μας, μοιάζει περισσότερο με το φάρο που επισημαίνει τα βράχια στους ναυτικούς, παρά με τα ίδια τα βράχια.
Ο Πλούτωνας δεν χαϊδεύει αυτιά. Στοχεύει στην επαφή μας με τον πυρήνα της ύπαρξης μας και την διερεύνηση των νημάτων που την συνδέουν με τις συμπαντικές αλήθειες. Του φωτός και του σκότους, σε όλα τα επίπεδα, του βασικού δίπολου που διέπει την ύπαρξη μας και το συναντάμε σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Χωρίς αυτόν η ύπαρξη μας είναι ορφανή από την συμπαντική ουσία.
Η δράση του μπορεί να παρομοιαστεί το ίδιο καλά με μια φωτισμένη νύχτα και μια σκιασμένη μέρα, γιατί και στις δύο φυσικές πραγματικότητες παρεμβαίνει αναδεικνύοντας τον ...υπαρξιακό φόβο τους! Στην ημέρα επισείει τις σκιές, ενώ αντίστοιχα «αμφισβητεί» την βεβαιότητα της νύχτας με την λάμψη του.
Στην θέση της ημέρας και της νύχτας είμαστε κι εμείς. Μπορεί λοιπόν να μας εισάγει είτε σε έναν πιο φωτεινό, είτε σε έναν πιο σκοτεινό κόσμο, ταράζοντας σε κάθε περίπτωση την άγνοια και την πεποίθηση μας ότι είμαστε μόνον αυτό που νομίζουμε.
Κι αν στον χάρτη μας είναι δυνατός αλλά εμείς επιμένουμε να υποδυόμαστε τους ανυποψίαστους και τους μακάριους, τότε δεν του μένει άλλη επιλογή από το να μας τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια, μήπως και πάρουμε επιτέλους το μήνυμα.
Από αυτήν την άποψη, ο Πλούτωνας δεν είναι παρά ένα ακόμη κοσμικό «εργαλείο» και είμαστε εμείς που ορίζουμε την δράση του σε έναν μεγάλο βαθμό. Δεν είναι ο Πλούτωνας που καταστρέφει τελικά αλλά η περιορισμένη συνείδηση μας. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει η Ψυχολογική Αστρολογία. Και ο τρόπος αντίδρασης μας στα όσα φέρνει ο Πλούτωνας, προδιαγράφει το τι θα φέρει την επόμενη φορά που στο κοσμικό ρολόι θα σημάνει η ώρα του.
Ο ενεργός Πλούτωνας
Είναι ο πλανήτης του μηδενισμού και της αναγέννησης. Φέρνει στη ζωή μας το «απόλυτο» με σκοπό να απελευθερωθούμε από τις εξαρτήσεις του παρελθόντος και να αναβαπτιστούμε με ένα νέο ξεκίνημα.
Οι «Πλουτώνιοι» τύποι ανθρώπων είναι ιδανικοί στο να ξεκινούν από το μηδέν. Πολλές φορές όμως για να το πετύχουν ...φθάνουν πρώτα σε αυτό.
Διακρίνονται ακόμη για την ικανότητα τους να ψυχολογούν τους άλλους και να μην αποκαλύπτουν σχεδόν ποτέ τις πραγματικές τους προθέσεις.
Και ως «Πλουτώνιοι» δεν ορίζονται μόνον οι Σκορπιοί αλλά και όσοι έχουν τον πλανήτη σε δεσπόζουσα θέση στον γενέθλιο χάρτη τους (σε γωνιακό οίκο ή σε έντονες όψεις με τους προσωπικούς δείκτες).
Φυσικά υπάρχει πάντα και η εκδοχή της προβολής των ιδιοτήτων του σε πρόσωπα και καταστάσεις. Εδώ πρακτικά έχουμε να κάνουμε με μια -συχνά δικαιολογημένη-απόπειρα «άρνησης» να ενσωματώσουμε την ενέργεια του πλανήτη στο ψυχικό μας οικοσύστημα κι έτσι αναπόφευκτα αυτή εμφανίζεται ως εξωτερικό σύμπτωμα.
Για παράδειγμα, ένα τετράγωνο ανάμεσα στην Αφροδίτη και τον Πλούτωνα, μπορεί να εκδηλωθεί σαν παθολογική ζήλεια και εμμονικό σύνδρομο είτε στο ίδιο το άτομο, είτε στον σύντροφο του.
Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και η περίφημη Πλουτώνια συναλλαγή με πρόσωπα και καταστάσεις της νύχτας ή του κοινωνικού περιθωρίου, όπως επίσης -στον αντίποδα- και με «μύστες» ή ομάδες που καλλιεργούν την μυστικιστική σχέση του ανθρώπου με το σύμπαν και τον Δημιουργό.
Η απόλυτη δύναμη...
Στην «καλή» του εκδοχή ο Πλούτωνας είναι πολυτιμότερος και από τον πιο αποτελεσματικό Δία. Μπορεί να παρέχει τα πάντα, τόσο σε υλικά αγαθά, όσο και σε ψυχική δύναμη η αντοχή.
Η «ειδικότητα» του είναι να μας εφοδιάζει με αυτά που χάνουν οι άλλοι. Κατά κάποιο τρόπο πρόκειται για μια «μοιραία» υποστήριξη αλλά δεν αποκλείεται όλα αυτά να είναι το αποτέλεσμα των ενεργειών του ίδιου του ατόμου. Γι' αυτό τον συναντάμε ενδυναμωμένο στα ωροσκόπια όλων εκείνων που διαθέτουν δύναμη και εξουσία για το καλύτερο η το ...χειρότερο.
...και η καταστροφή
Βέβαια, στη δυσαρμονική του εκδοχή, όσο «αγνές» κι αν είναι οι προθέσεις του, οι παρεμβάσεις του συχνά δημιουργούν αβάσταχτο πόνο, επειδή ακριβώς απευθύνεται στον πυρήνα της ύπαρξης μας.
Η όποια Πλουτώνια απώλεια -είτε σαν γεγονός, είτε σαν αίσθηση- συμβαίνει εκεί που μας «καίει».
Και βέβαια για να βιωθούν όλες οι απώλειες σε έμψυχο η άψυχο «υλικό», είναι αναγκαία μια βασική προϋπόθεση: Το ίδιο το άτομο δεν παθαίνει σχεδόν τίποτα αλλά από όπου περνά, μένει το απόλυτο ...τίποτα.
Ο Πλούτωνας στην ηθική του διάσταση είναι φορέας του απόλυτου «καλού» αλλά και του «κακού». Η εμπλοκή του σε «σκοτεινές» υποθέσεις είναι δεδομένη. Είτε αυτές εκπορεύονται από το ίδιο το άτομο, είτε συμβαίνουν σε βάρος του.
Ο μόνος πλανήτης που μπορεί να τον «αντιμετωπίσει» αποτελεσματικά και να εξουδετερώσει μεγάλο μέρος από τις βλαπτικές του επιδράσεις είναι κάτω από προϋποθέσεις ο Ποσειδώνας, (ίσως και η Έρις). Τους άλλους πρακτικά, τους κάνει ...ότι θέλει.
Οι λέξεις κλειδιά που βοηθούν στην κατανόηση της φύσης του είναι:
Αλλαγή (ριζική), απόλυτο, αναγέννηση, θάνατος, μοίρα, σκοτάδι, νύχτα, άγνωστο, κόλαση, τρόμος, φοβίες, καταστροφή, αυτοκαταστροφή, έρευνα, αναδημιουργία, παράδεισος, μυστήριο, ταύτιση, εξουσία, ενέργεια (πυρηνική), οργόνη, άβυσσος, ασυνείδητο (συλλογικό), κληρονομικότητα, κληρονομιές, ασφάλειες, έγκλημα, εξιχνίαση, μαγεία, αποκρυφισμός, μούμια, στάχτη, ηφαίστειο, υπόγειος, κρυφός.
