Αστρολογία - Η Μούσα της διαφορετικότητας

Πλανήτες, ζώδια, οίκοι, Ωροσκόπος, Μεσουράνημα, Δεσμοί Σελήνης... Με μια πρώτη ματιά το αστρολογικό τοπίο δείχνει αρκετά μπερδεμένο ιδιαίτερα για όσες και όσους αποπειρώνται να το γνωρίσουν από κοντά, έχοντας κατά νου τις υπεραπλουστεύσεις της ζωδιακής Αστρολογίας.

Σίγουρα σας έχει τύχει να ταξιδέψετε σε ένα τόπο έχοντας μόνον μια γενική εικόνα αλλά φθάνοντας εκεί να διαπιστώσετε πως όλα όσα «γνωρίζατε», ελάχιστη σχέση έχουν με την πραγματικότητα.

Κάπως έτσι συμβαίνει και με την Αστρολογία.

Για να κατανοήσουμε όμως πως λειτουργούν όλες αυτές οι ενεργειακές παράμετροι, μπορούμε να παρομοιάσουμε το γενέθλιο ωροσκόπιο με ένα οικοσύστημα, το προσωπικό οικοσύστημα του καθενός μας, μέσα στο οποίο καλούμαστε να ζήσουμε και να αναπτυχθούμε.

Για το άτομο, το οικοσύστημα του, με την όποια πολυπλοκότητα του είναι το πλαίσιο στο οποίο λειτουργεί, είναι ο κόσμος του.

Και καλείται να αποκτήσει μια πλήρη εικόνα-συνείδηση, να το «περπατήσει» απ' άκρη σ' άκρη, να γνωρίσει-βιώσει τα μυστικά του, να διαχειριστεί τους πόρους του και πρακτικά να το αγαπήσει.

Η ισορροπία σε κάθε περίπτωση είναι ζητούμενη, γιατί όπως συμβαίνει και στον πραγματικό κόσμο, κάθε οικοσύστημα μπορεί να διαταραχθεί από εξωτερικές παρεμβάσεις η άλλους αστάθμητους παράγοντες.

Αν εξοντωθούν τα έντομα, θα φύγουν και τα πουλιά. Αν εξοντωθούν οι γάτες, τότε θα πολλαπλασιαστούν τα τρωκτικά. Όταν η ισορροπία διασαλευθεί από την εξαφάνιση κάποιου είδους της χλωρίδας η της πανίδας, τότε όλο το οικοσύστημα μπορεί να γίνει άκρως προβληματικό ή ακόμη και να νεκρώσει.

Κι εδώ έρχεται το πρώτο βασικό μήνυμα. Αν περιορίσουμε ή αναστείλουμε βίαια κάποια φυσική αλλά θεωρούμενη ως «ελαττωματική» τάση μας, διακινδυνεύουμε να χάσουμε όλο το ενεργειακό μας οικοσύστημα, αφού αυτή η τάση είναι συνυφασμένη με τις γόνιμες και δημιουργικές πλευρές μας.

Η αρμονική συμβίωση όλων των ψυχικών μονάδων με τις έμφυτες ή επίκτητες ιδιότητες τους, προϋποθέτει την τοποθέτηση και αξιοποίηση τους εκεί όπου μπορούν να αποδώσουν καλύτερα.

Σήμερα πλέον γνωρίζουμε ότι ένα «ελάττωμα» στην δική μας σφαίρα μπορεί να είναι πλεονέκτημα σε μια άλλη. Και κάθε ιδιαιτερότητα ευνοεί άλλες μορφές ζωής, χωρίς καμία από αυτές να είναι καλύτερη ή χειρότερη. Απλά είναι διαφορετικές.

Η έρημος, η ζούγκλα και οι αρκτικές περιοχές κατοικούνται επίσης από ανθρώπους, προσαρμοσμένους στο εκάστοτε οικοσύστημα.

Το ίδιο και τα ωροσκόπια. Άγονα, υγρά ή πύρινα μπορεί το καθένα από αυτά να συντηρήσει και να αναπτύξει την δική του πραγματικότητα, χωρίς να τίθεται θέμα κάποιου «λάθους».

Πολλές από αυτές τις διαταράξεις της ισορροπίας γίνονται βίαια από εξωτερικούς παράγοντες, όπως για παράδειγμα μια πυρκαγιά ή μια τοξική μόλυνση από τα λύματα του εργοστασίου που τέθηκε σε λειτουργία ακριβώς δίπλα του.

Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι φανερό πως το ίδιο το άτομο θα πρέπει να φροντίσει για την ασφάλεια του οικοσυστήματος του, αποτρέποντας αυτές τις ολέθριες επιρροές. Για να το πράξει αυτό απαιτείται πρώτα απ’ όλα η γνώση των κινδύνων, κάτι που βάζει στο παιχνίδι την ίδια την Αστρολογία. Γιατί μέσα στον γενέθλιο χάρτη του ατόμου υποδεικνύονται οι προσβολές που εν δυνάμει μπορεί να «κάψουν» ή να «δηλητηριάσουν» τις ζωτικές του λειτουργίες.

Εδώ αποκτά νόημα και ουσία το γνωστό «η άγνοια σκοτώνει» και ο «φόνος» νοείται φυσικά σε μια ψυχική διάσταση. Κατ’ επέκταση η γνώση του ωροσκοπίου μας και των δυνάμεων που το διέπουν είναι η πρώτη ασφαλιστική δικλείδα για ένα ψυχικό ευ ζην, το οποίο με την σειρά του θα στρέψει σε μια θετική κατεύθυνση και τα γεγονότα της ζωής μας.

Η δραστική αντιμετώπιση της έξωθεν βαρβαρότητας, επιτυγχάνεται με δύο κυρίως τρόπους. Ο άμεσος απαιτεί συνήθως μεθόδους που παραβιάζουν την προσωπική και συλλογική ειρήνη, αφού πρακτικά πρόκειται για το αντίστοιχο μιας κήρυξης πολέμου. Οι μεν γεννημένοι πολεμιστές που είναι εκπαιδευμένοι γι αυτό το σκοπό θα βρουν εκεί την εκπλήρωση του είναι τους. Αντίθετα ο «άμαχος πληθυσμός» θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην φυγή και την ανάληψη ενός ρόλου για τον οποίο ενδεχομένως να μην εκπληρώνει τις προδιαγραφές. Κι εδώ είναι που παίζεται το μεγάλο «στοίχημα».

Δυστυχώς σε συλλογικό επίπεδο δεν έχει βρεθεί ακόμη ο τρόπος που διασφαλίζει την ειρήνη, αφού η ψυχολογία της μάζας είναι άκρως επιρρεπής στις «βαρβαρικές» επιρροές των πλανητών, σε εκείνες δηλαδή που στερούνται πνευματικότητας, λόγω του ότι και η μάζα στο σύνολο της δεν την έχει, κινούμενη στο πεδίο των χαμηλών ενστίκτων.

Σε προσωπικό επίπεδο όμως, ο δρόμος της αγάπης συνυφασμένος με την πραγματική γνώση του εαυτού μας και των δυνατοτήτων μας είναι εκείνος που μπορεί όχι μόνον να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αλλά -αυτό τελικά είναι το ζητούμενο- και να προλάβει τέτοιου είδους εξωτερικές προσβολές.

Αυτός είναι ο έμμεσος τρόπος, που απαιτεί χρόνο και συχνά δοκιμάζεται από «πειρασμούς» που καθρεπτίζουν την σκιερή μας πλευρά. Γενικά οι δυνάμεις του Ασυνείδητου λειτουργούν αντισταθμιστικά και κάθε φορά που τείνουμε να «ξεφύγουμε» από τα όρια μας διακινδυνεύοντας μια ανεπανόρθωτη έκθεση, αρχίζουν να μας παρενοχλούν, θυμίζοντας μας πως έχουμε κάποια «προηγούμενα» που καλό είναι να διεκπεραιώσουμε. Κι αυτό δεν είναι ένα είδος ποινής αλλά αποσκοπεί στο να ξεδιαλέξουμε τα «πρόβατα» από τα «ερίφια», να οργανώσουμε δηλαδή το οικοσύστημα μας με τον πιο άρτιο τρόπο, ώστε το προϊόν μας να είναι αρεστό και ανταγωνιστικό.

Όταν λοιπόν αναρωτιόμαστε «τι αμαρτίες πληρώνω» θα πρέπει παράλληλα να γνωρίζουμε πως η «πληρωμή» στοχεύει σε ένα κομμάτι μας που χρήζει επεξεργασίας ή ανάπτυξης και όχι τιμωρίας. Πρόκειται στην ουσία για μια «άσκηση» ετοιμότητας και ο τρόπος που θα χειριστούμε το όλο θέμα θα διαμορφώσει τα χωροχρονικά όρια και την ποιότητα της επόμενης κρίσης.

Αυτή πρακτικά είναι η ιστορία της ζωής μας. Μια πορεία προς την Συνειδητότητα, μέσα από μονοπάτια που αποκαλύπτουν τις ιδιαίτερες πλευρές μας και μας βοηθούν να αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο το οικοσύστημα μας, τους πλανήτες, τις όψεις και τις θέσεις τους μέσα στους 12 οίκους.

Όχι σπάνια, οι βίαιες παρεμβάσεις στο οικοσύστημα γίνονται από το ίδιο το άτομο αλλά με κριτήρια ενός άλλου οικοσυστήματος. Είναι σαν να ζει κάποιος κοντά στη φύση και να πείθεται πως θα πρέπει απαραίτητα να αποκτήσει μια κουλτούρα πόλης ή το αντίστροφο, διότι «έτσι είναι το σωστό», έτσι πρέπει.

Το αστρολογικό αντίστοιχο μιας τέτοιας κατάστασης είναι η επιβολή των Κρόνιων χαρακτηριστικών, με τον Κρόνο σε αυτήν την περίπτωση να εκπροσωπεί τις επιθυμίες (τον κόσμο) των άλλων, της κοινωνίας, του κράτους.

Γι αυτό στην πράξη, ένας υπερενισχυμένος Κρόνος μπορεί να αναστείλει τις ζωτικές λειτουργίες όλου του ωροσκοπίου, κάνοντας το να μοιάζει περισσότερο με μουσειακό έκθεμα, παρά με ζωντανό οργανισμό.

Το βέβαιο είναι πως ο καθένας μας αν αφεθεί να λειτουργήσει ελεύθερα, χωρίς πειθαναγκασμούς και αποστασιοποιημένα από «αυτό που κάνουν όλοι», θα βρει τον δρόμο του αργά ή γρήγορα. Θα βρει δηλαδή την καλλιέργεια που του ταιριάζει, το ποτάμι που του αρέσει και το καλυβάκι που θα φιλοξενήσει τα όνειρα του. Κι ας μην τα εγκρίνουν οι πολλοί κι ας χαθεί λίγο το μέτρο. Η ιδιαιτερότητα μας είναι αυτή που μας κάνει δημιουργικούς και ικανούς να επινοούμε εφαρμογές που ταιριάζουν στην ψυχοσύνθεση μας και μας ανεβάζουν μια κλίμακα παραπάνω, φέρνοντας μας πλησιέστερα στην προσωπική μας ολοκλήρωση και σε αυτό που νοιώθουμε σαν ευτυχία.

Ατυχώς μεγαλώνουμε με αρχές που εξυπηρετούν πρωτίστως τους πολλούς, θυσιάζοντας συχνά το προσωπικό μας «άστρο». Και χρειάζεται χρόνος μέχρι να επανανακαλύψουμε τις δικές μας αλήθειες και να συγκροτήσουμε τον ατομικό δικό μας «Κρόνο» γαλουχημένο και διαποτισμένο με την δική μας πραγματικότητα.

Δεν έχουν νόημα λοιπόν οι αυστηρές κριτικές και οι φορτικές υποδείξεις ενός άλλου κόσμου. Η υποτιθέμενη «ασφάλεια» που κερδίζουμε απεμπολώντας τα ιδιαίτερα στοιχεία μας και πιστεύοντας ότι υποστηριζόμαστε από την «κοινή γνώμη» έχει ένα ολέθριο ψυχικό αντίτιμο και επιπλέον αποδεικνύεται εντελώς ψευδεπίγραφη όταν σημάνει η ώρα της κρίσης. Τότε όλοι οι «συμβουλάτορες» που πρόβαλαν επάνω μας τις φοβίες και τις ενοχές τους, μοιάζουν με τους «ειδικούς» που διαψεύδονται από τις εξελίξεις και αναζητούν ένα άλλοθι για το λάθος τους. Το «εσύ φταις» είναι η μόνιμη επωδός της μανίας τους να καταργήσουν την διαφορετικότητα σου. Αυτή τους ενοχλεί γιατί τους θυμίζει το μεγάλο ξεπούλημα των δικών τους ονείρων.

Και όσο εξαρτιόμαστε και καθορίζουμε τις επιλογές μας σύμφωνα μόνον με τις αντιλήψεις τους, είμαστε στην πραγματικότητα ασθενείς που επιβιώνουν με τεχνητή υποστήριξη, είμαστε ξένοι μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.

Το σωστό για εκείνους θα ήταν να σιωπήσουν και να δείξουν τον δικό τους δρόμο, τις δικές τους προτάσεις χωρίς ηθικές και σωφρονιστικές κορώνες. Αν τα όσα πράττουν μας αρέσουν, θα τα υιοθετήσουμε αβίαστα, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της καρδιάς μας. Αν πάλι δεν μας αρέσουν, πάει να πει πως δεν μας αντιπροσωπεύουν. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να συμφωνεί σώνει και καλά με τον άλλον

.

Ανάλογα όμως οφείλουμε να πράξουμε κι εμείς όταν ύστερα από την «ώρα της κρίσης» αγγίξουμε την δική μας αλήθεια και αντικρίσουμε το πραγματικά δικό μας οικοσύστημα. Γιατί αυτός είναι ο λόγος που συμβαίνουν οι κρίσεις. Έρχονται για να μας επαναφέρουν στο μονοπάτι μας, αυτό που είχαμε χάσει προδομένοι από τις υποσχέσεις για μια «ασφαλή» ζωή.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αλήθεια που ανακαλύψαμε δεν ταιριάζει σε όλους τους ανθρώπους αλλά μόνον σε εκείνους που αυθόρμητα θα μας πλησιάσουν και θα θελήσουν να μας μιμηθούν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Εμείς δεν έχουμε παρά να την δείξουμε και όλα τα υπόλοιπα θα γίνουν από μόνα τους

Το πρόβλημα ξεκινά από την στιγμή που το άτομο επιδιώκει να επιβάλει αυτό που θεωρεί ως δικό του οικοσύστημα στους άλλους, να τους πείσει πως θα πρέπει οπωσδήποτε να φτιάξουν ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο στην έρημο, κρίνοντας από τις κλιματολογικές συνθήκες του δικού του τόπου ή αντίστροφα να ρίξουν όλες τους τις δυνάμεις στην αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας στον Βόρειο Πόλο.

Όπως όλα αυτά φαίνονται παράλογα στην ενεργειακή πραγματικότητα, έτσι είναι και στην ζωή μας, έτσι είναι και στην Αστρολογία.

Το κάθε ζώδιο, ο κάθε πλανήτης όπου κι αν βρίσκεται έχουν τις δικές τους προδιαγραφές κι εκείνο που μας απομένει είναι να τις εξερευνήσουμε ταξιδεύοντας στο δικό μας σύμπαν.

Ας μην υποκύψουμε λοιπόν στις πλαστές ή κατευθυνόμενες ανάγκες, ποτίζοντας και καλλιεργώντας αδιάλειπτα τον δικό μας «Κήπο των Ευχών», αυτόν που συχνά στερούμαστε στο όνομα μιας άτεγκτης κοινωνικής προσαρμογής και των κάθε είδους -ισμών.