Όνειρα αγάπης: Αφροδίτη και Ποσειδώνας

Ο έρωτας είναι από την φύση του φαντασιακός. Όλοι κτίζουμε τα πρότυπα της αγάπης και τον τρόπο που θέλουμε να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε ήδη από την παιδική μας ηλικία και εξαρτούνται από τον τρόπο που βιώσαμε την αγάπη στα χρόνια εκείνα. Οι ανάγκες αυτές είναι σε μεγάλο βαθμό φαντασιακές και υποσυνείδητες γιατί δομήθηκαν σε μια ηλικία που η λογική μας και η συνείδηση δεν είχαν ακόμα αναπτυχθεί. Δομήθηκαν στα χρόνια της Σελήνης. Η Αφροδίτη σ’ ένα χάρτη είναι δείκτης της εικόνας που κτίσαμε για τον εαυτό μας μέσα από τα μάτια των άλλων, της εικόνας μας για τους άλλους και τις προσδοκίες μας από εκείνους για τον τρόπο που θέλουμε να μοιραστούμε αγάπη μαζί τους.

Μεγαλώνοντας, όταν συναντήσουμε ένα άτομο που αγγίζει μια βασική χορδή αυτού του φαντασιακού κόσμου, δημιουργείται αυτό που ονομάζουμε «χημεία», έλξη. Γι’ αυτό τον λόγο οι σχέσεις που δημιουργούμε στην διάρκεια της ζωής μας έχουν κάποια βασικά κοινά χαρακτηριστικά. Ερωτευόμαστε αυτό το άτομο, επενδύοντας πάνω του αυτό τον φαντασιακό κόσμο και βλέπουμε τον άλλο ως καθρέφτη αυτών που θέλουμε να βιώσουμε στην αγάπη. Δεν μπορούμε όμως να εξηγήσουμε γιατί τον ερωτευτήκαμε. Στην πραγματικότητα, όταν ο άλλος μας λέει «σ’ αγαπώ» δεν ξέρουμε τι ακριβώς μας λέει κι όταν λέμε εμείς σε κάποιον «σ’ αγαπώ» ούτε κι αυτός ξέρει τι ακριβώς του λέμε.

Ο φαντασιακός αυτός κόσμος της αγάπης δεν είναι ποτέ τέλειος γιατί κανείς μας δεν μεγαλώνει τέλεια. Στις ερωτικές μας σχέσεις συχνά θα συναντήσουμε προβλήματα που θα μας φέρουν αντιμέτωπους με τον εαυτό μας. Μεγαλώνοντας όμως και ωριμάζοντας, αντιλαμβανόμαστε ότι οι σχέσεις χρειάζονται δουλειά. Οι σχέσεις είναι μια συνεχής διαπραγμάτευση αναγκών ώστε και τα δύο μέρη να είναι όσο το δυνατό πιο ικανοποιημένα. Έτσι ο φαντασιακός αυτός κόσμος αρχίζει να προσαρμόζεται στην πραγματικότητα των σχέσεων. Αρχίζουμε να γνωρίζουμε τον άλλο καλύτερα και να μοιραζόμαστε μαζί του πιο ουσιαστικά και βαθύτερα συναισθήματα.

Κι ενώ η Αφροδίτη σε αρμονική όψη με τον Ποσειδώνα έχει καλές πιθανότητες να βιώσει τον έρωτα πολύ κοντά σ’ αυτό που ως παιδί φαντασίωσε (χωρίς να σημαίνει ότι η φαντασίωση αυτή είναι ιδανική), η Αφροδίτη σε δυσαρμονική όψη με τον Ποσειδώνα κάνει ακριβώς το αντίθετο. Προσπαθεί να προσαρμόσει την πραγματικότητα στον φαντασιακό της κόσμο της αγάπης. Αυτή η Αφροδίτη δεν αναζητά στην ουσία τον ιδανικό, ουτοπικό ή τέλειο έρωτα αλλά την φαντασιακή αγάπη που δημιούργησε στην παιδική της ηλικία. Κι επειδή η ανάγκη της να βιώσει την αγάπη όπως την φαντασίωσε ως παιδί είναι μεγάλη, βιώνοντας την αγάπη αρχίζει να κρύβει πράγματα κάτω από το χαλί. Στις δυσαρμονικές όψεις του Ποσειδώνα πάντα υπάρχει κάτι που δεν θέλουμε να δούμε. Τι δεν θέλει να δει;

Αυτό που δεν θέλει να δει αυτή η Αφροδίτη είναι τα σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά με την σχέση. Τα σημάδια ότι ο άλλος είναι... κάποιος άλλος. Προτιμά να τα αγνοεί, να τα παραβλέπει και όταν πια τα προβλήματα διογκωθούν και δεν μπορεί να τα αγνοεί άλλο ξεσπά η κρίση και τότε νιώθει προδομένη ή θυματοποιημένη. Στις σχέσεις της βιώνει την απογοήτευση και το ανικανοποίητο. Προβάλλει στον άλλο τις δικές της ανάγκες για τον τρόπο που θέλει να αγαπήσει και ν’ αγαπηθεί χωρίς να μπορεί να δει καθαρά τις πραγματικές ανάγκες του άλλου. Κι όταν αναγκαστεί πια να το κάνει νιώθει εξαπατημένη. Ο άλλος όμως αυτό ήταν από την αρχή και όλα τα σημάδια ήταν εκεί, απλώς δεν ήθελε να τα δει.

Κι επειδή προβάλλει τόσο έντονα στον άλλο το φαντασιακό περιεχόμενο της αγάπης όπως έχει η ίδια ανάγκη να την ζήσει, δεν μπορεί να μοιραστεί ουσιαστικά και σ’ ένα πραγματικό ψυχικό επίπεδο συναισθήματα με τον άλλον. Έτσι η σχέση σταδιακά γίνεται κενή πραγματικού ψυχικού περιεχομένου. Ο άλλος είναι στην πραγματικότητα απών από την σχέση. Γι’ αυτό η Αφροδίτη αυτή μπορεί να βιώσει ένα πλατωνικό έρωτα όπου ο άλλος απουσιάζει εντελώς. Ή μπορεί να βιώσει την απιστία του συντρόφου γιατί επιλέγει άτομα που δεν είναι ουσιαστικά παρόντα συναισθηματικά στην σχέση. Ή μπορεί να αλλάζει συνεχώς συντρόφους αναζητώντας να βιώσει αυτό που προβάλλει στον άλλο χωρίς ποτέ να το βρίσκει γιατί ο άλλος είναι πάντα κάποιος άλλος.