Όψεις - Η αβάσταχτη ελαφρότητα των τριγώνων

Ξεκινώντας να μαθαίνει κανείς Αστρολογία, αφού «χωνέψει» πρώτα όλη την δογματική φιλολογία περί «καλών» και «κακών» πλανητικών θέσεων, δεν αργεί να φτάσει και στο κεφάλαιο «όψεις».

Κι εκεί όμως συναντά το ίδιο κι απαράλλακτο μοντέλο του καλού και του κακού. Τα τρίγωνα σημαίνουν τύχη, ευκολίες κι επιτυχίες, ενώ τα τετράγωνα κι οι αντιθέσεις φέρνουν το σπέρμα της καταστροφής.

Αναπόφευκτα λοιπόν, μόλις αντιληφθεί το πρώτο τετράγωνο στον χάρτη του και πολύ περισσότερο το δεύτερο, τρίτο, τέταρτο κλπ, σφίγγεται η καρδιά του και το μόνο που του απομένει είναι να μελετήσει εμβριθώς τις συμβουλές και τις παραινέσεις του συγγραφέα αστρολόγου -συνήθως ένα μακρινάρι από ηθικολογίες- μπας και ξορκίσει το κακό. Μη το ένα, μη το άλλο, χώρια οι κατηγορίες που τον κατατάσσουν περίπου στα αποβράσματα της κοινωνίας. Ακόλαστοι, αμαρτωλοί, επαίσχυντοι και φθονεροί χαρακτήρες αλλά και μια σειρά από πιθανές αποτυχίες ή συμφορές κρύβονται πίσω από την «κακότητα» ενός τετραγώνου.

Δεν έχει βέβαια καμία σημασία το ότι όλοι εκείνοι που έχουν μείνει στην ιστορία και το κοινό τους θαυμάζει για τα επιτεύγματα τους, έχουν ωροσκόπια γεμάτα με αυτές τις «κακές» όψεις. Αυτό ο δύστυχος σπουδαστής το μαθαίνει αρκετά αργότερα, αν κάνει τον κόπο να συγκρίνει τα θεωρητικά δεδομένα με τα ...πραγματικά!

Και το χειρότερο για μένα είναι ότι σπάνια κάποιος του εξηγεί τους σωστούς τρόπους με τους οποίους μπορεί να αναδείξει ένα τετράγωνο ή μια αντίθεση σε στυλοβάτη της ζωής του. Γιατί η δράση και η παραγωγή έργου, που από τη Φυσική ξέρουμε πως γίνεται μέσα από τη δράση αντίρροπων δυνάμεων, είναι η σωστή διαχείριση-χρήση της ενέργειας των «δυσαρμονικών» όψεων. Και συνήθως ένα πρόβλημα δίνεται μαζί με τη λύση του.

Μια «κακή» όψη, δηλαδή που μπορεί να προδιαθέτει σε ατυχήματα, είναι η ίδια που θα δώσει τον αθλητή ή τον πιλότο, που στα πλαίσια της επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας μαθαίνουν πως να προφυλάσσονται από έναν τέτοιο κίνδυνο. Είναι βέβαιο πως αν έχεις στο ωροσκόπιο σου ένα τετράγωνο του Άρη με τον Ουρανό είναι προτιμότερο να είσαι ένας εκπαιδευμένος πιλότος παρά ένας επιβάτης στην ίδια πτήση. Το ίδιο συμβαίνει και με μια όψη που δηλώνει «κίνδυνο από το υγρό στοιχείο». Συνήθως η πρόταση των ερμηνευτών είναι το «να αποφεύγεις το νερό» αντί του σωστού «μάθε να το χειρίζεσαι», με αποτέλεσμα να γεμίζεις με φόβο κι εμμονές, χωρίς τελικά να αποφεύγεις το «μοιραίο». Γιατί μοιραία θα πνιγείς αν βρεθείς στην θάλασσα χωρίς να ξέρεις -τουλάχιστον- μπάνιο.

Επειδή όμως οι απλοί νόμοι της Φυσικής δεν βρίσκονται στο μυαλό της πλειοψηφίας των ερμηνευτών-εισηγητών των αστρολογικών «αξιωμάτων», ο σπουδαστής τελικά φθάνει στο να αναζητά εναγωνίως την ...παρηγοριά σε, οποιαδήποτε «καλή» όψη θα «σημάνει» την πρόοδο του σε τούτη τη ζωή.

Και στην κορυφή της λίστας των «τυχερών» όψεων βρίσκονται τα τρίγωνα.

Σύμφωνα με την αστρολογική παράδοση, μια όψη τριγώνου φέρνει τύχη, ταλέντα, δημιουργικότητα, ευκολίες και επιτυχίες, μια άποψη που αναπαράγεται διαρκώς, παρ' ότι η πραγματικότητα είναι -κι εδώ- πολύ διαφορετική.

Γιατί εκατοντάδες χάρτες με «τυχερά» και «δημιουργικά» τρίγωνα, αφήνουν τους κατόχους τους με την ελπίδα -μόνον- μιας καλύτερης ζωής και τους ερμηνευτές να απορούν γιατί τελικά τα τρίγωνα δεν φέρνουν την ευτυχία.

Αυτομάτως επιστρατεύονται όλοι οι αστάθμητοι παράγοντες που θα μπορούσαν να εξηγήσουν το ανεξήγητο. «Έχει κακό κάρμα», ακούγεται να λέει μια φωνή, «τα καλά δεν έχουν εμφανιστεί ακόμη» απαντά μια άλλη κι ας είναι ο συμβουλευόμενος το αρχαιότερο μέλος των ΚΑΠΗ.

Η αλήθεια είναι πως γενικά τα τρίγωνα, όπως και οι «αρμονικές» όψεις στο σύνολο τους, δεν πιέζουν, είναι δηλαδή «εχθροί» των συγκρούσεων, που όπως ήδη γνωρίζουμε είναι αυτές που παράγουν έργο. Άρα ή όποια ευκολία εμφορείται μέσα τους μπορεί να παραμείνει ανεκδήλωτη ή αναξιοποίητη.

Για παράδειγμα, ένα τρίγωνο ανάμεσα στον Ερμή και τον Ουρανό δύσκολα θα «δώσει» έναν αστρολόγο ή επιστήμονα-ερευνητή, όπως ...φημολογείται. Υπό την «κηδεμονία» του τριγώνου το άτομο μπορεί να έχει πρόσβαση σε τέτοιους κύκλους και να μαθαίνει διάφορες πληροφορίες που το καθιστούν φιλικό και οικείο προς το αντικείμενο αλλά είναι εξαιρετικά σπάνιο να ασχοληθεί το ίδιο με ζήλο και θέρμη, όπως θα έπραττε αν είχε τους δύο συγκεκριμένους πλανήτες σε τετράγωνο.

Η «τύχη» της όψης δεν σημαίνει παρά μια «εύκολη τροφή-επικοινωνία» στα θέματα του Ουρανού, κάτι διόλου αμελητέο αλλά σίγουρα όχι ικανό από μόνο του να «δώσει» έναν δημιουργό.

Ακόμη, τα τρίγωνα δεν συνδυάζονται -όπως ...εντέχνως διαρρέεται- με μια καλή ποιότητα χαρακτήρα και πολύ περισσότερο με την ηθική αρτιότητα του ατόμου. Πολύ συχνά μάλιστα το άτομο αποδεικνύεται αρκετά ...ζαβολιάρικο στην πράξη, με την διαφορά πως αυτό δεν συναντά έξωθεν αντιδράσεις και δεν δίνει το έναυσμα για συγκρούσεις. Έτσι, αφού «βρίσκει και τα κάνει», οι μεθοδεύσεις του περνούν απαρατήρητες. Κι αυτό είναι βέβαια μια «τύχη» αλλά λίγο διαφορετική από την κοινώς εννοούμενη.

Ένα καλό παράδειγμα σε αυτό, είναι οι όψεις του Πλούτωνα, ενός πλανήτη που στην αστρολογική παράδοση συνδέεται με την «σκοτεινή» πλευρά της ζωής και φυσικά τις ανάλογες μεθοδεύσεις που την συνοδεύουν.

Αν συγκρίνουμε τους χάρτες δύο ατόμων, όπου στον έναν υπάρχει ένα τετράγωνο Ήλιου-Πλούτωνα και στον άλλο ένα τρίγωνο, η εκτίμηση πως ο δεύτερος είναι γενικά «ένα ηθικό στοιχείο», μπορεί να αποδειχθεί πέρα για πέρα λανθασμένη. Απλά, όταν εκμεταλλεύεται τις απώλειες των άλλων, προκαλώντας τις με αθέμιτα μέσα, δεν φαίνεται ότι τις προκαλεί. Αντίθετα αν ο πρώτος πράξει αναλόγως, η «κακότητα» του θα γίνει ...βούκινο!

Αντίστοιχα, ένας «τριγωνισμένος» Ποσειδώνας εξυπηρετεί άριστα και υπέρ του ατόμου το «λούφα και παραλλαγή», ενώ αντίθετα ο «τετραγωνισμένος» όσο και να κρυφτεί, κάποια στιγμή θα αποκαλυφθεί-διαψευστεί.

Για να μην παρεξηγηθώ, με όλα αυτά δεν θέλω να υποστηρίξω πως τα τρίγωνα και γενικότερα οι αρμονικές όψεις είναι πηγή προβλημάτων, απλά είναι καλό να εξετάζουμε τα πράγματα πιο ισορροπημένα.

Η δογματική άποψη που θέλει τις αρμονικές όψεις για «καλές» και τις δυσαρμονικές για «κακές», βρίσκεται στον πυρήνα της φαταλιστικής αστρολογίας, αυτής δηλαδή που ουσιαστικά δεν αναγνωρίζει τον παράγοντα «ελεύθερη βούληση» και πρεσβεύει το «γραμμένο».

Αντίθετα με βάση τις αρχές της Ψυχολογικής Αστρολογίας, όλα σχεδόν που αφορούν το άτομο είναι θέμα διαχείρισης και χρήσης της κοσμικής ενέργειας, με εμάς τους ίδιους να είμαστε ο αστάθμητος και καταλυτικός παράγοντας που «γέρνει» τη ζυγαριά προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Και κάτω από αυτό το πρίσμα καμία όψη και θέση πλανητών δεν μπορεί να θεωρηθεί εξ ορισμού καλή ή κακή.

Να σημειώσω βέβαια πως σε συλλογικό επίπεδο, εκεί που δρα η μάζα και όχι το άτομο (για παράδειγμα στην Κοσμική-Mundane Αστρολογία), μπορούμε να κρατήσουμε με ασφάλεια την ...παραδοσιακή φαταλιστική αντίληψη.

Όσο για τα ατομικά ωροσκόπια, σαφώς και χρειαζόμαστε τα τρίγωνα, ιδιαίτερα όταν συνυπάρχουν με «δυσαρμονικές» όψεις και μας ανοίγουν κάποια κανάλια διευκολύνσεων, που χωρίς αυτά η ζωή μας θα ήταν μια διαρκής σύγκρουση. Φέρνουν τύχη και μας βοηθούν να δρούμε στο σωστό timing, παράγοντας τελικά μια πιο «εύκολη» πραγματικότητα, η οποία όμως αποκτά ουσία μέσα στον κυκεώνα των προβλημάτων μας. Πως να αξιολογηθεί μια ελάφρυνση, όταν δεν υπάρχει βάρος;

Και τελικά, η αξιολόγηση τους σαν «καλά» έχει να κάνει με το κριτήριο που χρησιμοποιούμε.

Καλά για ποιό πράγμα; Αν θέλουμε μια ζωή απροβλημάτιστη, όπου όλα θα μας έρχονται στο πιάτο, τότε οκ, χρειαζόμαστε μόνον τρίγωνα και ...τίποτε άλλο. Αν όμως θεωρήσουμε πως ο άνθρωπος είναι ένα ον προορισμένο να ψάχνει και να ψάχνεται, τότε τα τρίγωνα είναι ανασταλτικά. Αυτό που δεν κάνουν τα τρίγωνα είναι το να προάγουν την συνειδητότητα και να παράγουν ένα βιωματικό έργο.