Οι σύγχρονοι πολιτικοί και οι αρχηγοί κρατών συμβουλεύονται αστρολόγους για τη χάραξη της πολιτικής τους και όχι μόνο. Αυτή η «συνήθεια» των κρατούντων δεν είναι βέβαια ιδιαιτερότητα της σύγχρονης εποχής. Οι αστρολόγοι είχαν ανάλογο ρόλο και κατά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ανεξάρτητα με το αν -όπως και στη Ναζιστική Γερμανία- σε κάποιες περιόδους τέθηκαν υπό διωγμό ή σε άλλες, με δεδομένη την ιδιοτροπία του εκάστοτε αυτοκράτορα, έπαιζαν το κεφάλι τους κορώνα-γράμματα.
Ο κάθε αυτοκράτορας ήθελε να ξέρει πότε θα πεθάνει και ο λόγος ήταν απλός: αδέλφια, γυναίκες, παιδιά, ανίψια κλπ δολοφονούσαν τον αυτοκράτορα προκειμένου να του πάρουν την εξουσία, πρακτική που μεταφέρθηκε και στα χρόνια του Βυζαντίου. Έτσι ο αυτοκράτορας ήταν επιφυλακτικός και πρόσεχε ιδιαίτερα το διάστημα που οριζόταν ως μοιραίο. Βέβαια, άλλες από τις προβλέψεις ήταν επιτυχείς και άλλες όχι, Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο λόγος του αυτοκρατορικού αστρολόγου λαμβάνονταν σοβαρά υπόψη.
Η περίπτωση του αυτοκράτορα Δομιτιανού ήταν πολύ ιδιαίτερη, αφού ασκούσε ο ίδιος την Αστρολογία και διέθετε ένα πλήρες αρχείο από ωροσκόπια σημαντικών ανδρών που είχαν γεννηθεί στην αυτοκρατορία. Τα ωροσκόπια αυτά τα ονόμαζαν «βασιλικά», γιατί είχαν αστρολογικά στοιχεία που έδειχναν ότι τα άτομα αυτά μπορούσαν να φτάσουν ψηλά και να απειλήσουν τον αυτοκράτορα. Έτσι, είχε δημιουργήσει μια υπηρεσία που αναζητούσε τα άτομα αυτά και όταν τα έβρισκε τα σκότωνε είτε τα εξόριζε στις εσχατιές της αυτοκρατορίας, ώστε να μην αποτελούν απειλή γι’ αυτόν. Ανάλογα όμως έπραττε και με τους... ανταγωνιστές αστρολόγους που κινούμενοι στη σφαίρα της φαταλιστικής Αστρολογίας τολμούσαν να προβλέψουν μη συμφέροντα για τον ίδιο πράγματα, όπως για παράδειγμα τον θάνατο του. Ο Δομητιανός, Σκορπιός με «σκληρές» όψεις ανάμεσα στα Φώτα, τον Άρη και τον Κρόνο του, έχοντας αξιολογήσει ο ίδιος το ωροσκόπιο του, πίστευε ότι «θα δολοφονηθεί από σπαθιά», από την άλλη πλευρά όμως μάχονταν μανιωδώς αυτήν την πρόβλεψη, πιστεύοντας πως είχε τη δύναμη να την ακυρώσει. Μέσα του συγκρούονταν τα δύο κύρια ρεύματα της Αστρολογίας, αυτό που θεωρούσε πως τα γεγονότα είναι αναπότρεπτα και το άλλο που θεωρούσε πως οι πλανήτες δίνουν κυρίως τάσεις, δίνοντας στον άνθρωπο το δικαίωμα να νικήσει τη μοίρα του. Και γι’ αυτό παρότι αστρολόγος ο ίδιος, προσπαθούσε να αποδείξει πως οι αστρολογικές προβλέψεις ήταν διάτρητες, ως προς τον μοιραίο χαρακτήρα τους.
Θύμα αυτής της θεώρησης ήταν κι ένας αστρολόγος ονόματι Ασκλητάριος ή Ασκλατίων, που ο αυτοκράτορας τον κάλεσε στο παλάτι για να τον «ανταμείψει» για τις υπηρεσίες του. Ο Δομιτιανός ρώτησε τον αστρολόγο αν μπορούσε να προφητεύσει τον τρόπο του δικού του θανάτου. Ο Ασκλητάριος, εξετάζοντας το ωριαίο ωροσκόπιό του, απάντησε ότι πολύ σύντομα θα τον κομμάτιαζαν σκύλοι. Ο αυτοκράτορας, για να αποδείξει το ψευδές της προφητείας του, διέταξε να τον σκοτώσουν επιτόπου και να γίνει μια επικήδεια τελετή με φροντίδα, προκειμένου να καταδείξει ότι η αστρολογία που πρέσβευε ο Ασκλητάριος είναι απάτη. Όμως, την ώρα της κηδείας ένας ξαφνικός άνεμος σκόρπισε την πυρά και σκυλιά έφαγαν το μισοκαμένο πτώμα.
Όσο για το δικό του θάνατο, που ήταν όντως δολοφονία, την παραμονή του είπε στους συντρόφους του: «Η Σελήνη θα είναι ματωμένη, καθώς θα μπαίνει στον Υδροχόο και θα συμβεί ένα γεγονός για το οποίο θα μιλά όλος ο κόσμος». Η πιο κρίσιμη ώρα για την εκπλήρωση της πρόβλεψης ήταν η 5η πρωινή.
Το βράδυ του ήταν ανήσυχο. Ξύπνησε ξαφνικά. Έξυσε μια μυρμηγκιά στο πρόσωπο, η οποία μάτωσε, και είπε: «Ας είναι αυτό το αίμα που θα αποτρέψει την δυσοίωνη πρόβλεψη». Σε λίγο ρώτησε τι ώρα ήταν. Ένας δούλος που συμμετείχε στη συνομωσία, του είπε ψέματα ότι ήταν η έκτη πρωινή, για να τον κάνει να πιστέψει πως δεν κινδύνευε πια. Έτσι κι έγινε. Πιστεύοντας πως διέφυγε τον κίνδυνο, πήγε να φάει μερικά φρούτα και να πάρει το λουτρό του. Ο Παρθένιος, ο αρχιθαλαμηπόλος, όμως, του άλλαξε τα σχέδια. Του ανακοίνωσε ότι κάποιο σπουδαίο πρόσωπο τον περιμένει στα διαμερίσματά του. Πράγματι, πήγε στα ιδιαίτερα διαμερίσματά του, όπου και τον δολοφόνησαν. Ήταν 5 το πρωί, 18 Σεπτεμβρίου του 96 μ.Χ., όπως ακριβώς έλεγε και η πρόβλεψη. Ο Άρης στην ανατολή, τετράγωνο με τη Σελήνη στον Υδροχόο και σύνοδο του Κρόνου στο ναδίρ του ωροσκοπίου του.
Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι τον διαδέχτηκε ο Marcus Cocceius Nerva, που είχε βασιλικό ωροσκόπιο.
Πηγή για τα ανωτέρω είναι το σπουδαίο βιβλίο του Benson Bobrich «The Fated Sky», που εξετάζει τον ρόλο της αστρολογίας στην ιστορία από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι τις μέρες μας.
