Αρμονικές – Μια νέα αστρολογική αντίληψη

Η θεωρία των αρμονικών φώτισε τις αστρολογικές όψεις μέσα από ένα καινούργιο πρίσμα και είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση ενός νέου είδους αστρολογικών χαρτών, των διάφορων «αρμονικών χαρτών». Ως τεχνική αλλά και ως θεωρία είναι μάλλον πρόσφατη ανατρέπει όμως την αντίληψη που έχουμε για τα «ζώδια» και γενικότερα υπόσχεται να επιφέρει μια νέα «επαναστατική» προσέγγιση στην αστρολογία. Παρ’ όλα αυτά , υπάρχουν πολλές και βασικές ομοιότητες με κάποιες παμπάλαιες παραδοσιακές ινδικές αλλά και δυτικές τεχνικές.

Αρμονικές και Ινδική αστρολογία

Ο Charles Harvey* έχει δείξει ότι οι μοντέρνες, εμπειρικά προσδιορισμένες, αρχές της θεωρίας των αρμονικών ήταν κομμάτι των παραδοσιακών μεθόδων της Ινδικής αστρολογίας για πολλούς αιώνες και επομένως δεν μπορούν κατά κανένα τρόπο να θεωρηθούν καινούργιες. Και είναι πράγματι εντυπωσιακό το γεγονός ότι μια τόσο θεμελιώδης αρχή παρέμεινε άγνωστη για τους δυτικούς αστρολόγους, επί τόσο καιρό. Η μόνη σχετικά ικανοποιητική εξήγηση γι’ αυτό είναι ότι η καταγωγή και ο τρόπος εφαρμογής των μεθόδων της Ινδικής αστρολογίας, στηριγμένων στον αστρικό ζωδιακό, όπως και η ορολογία τους ήταν δύσκολη, ασαφής και δυσνόητη για τους δυτικούς αστρολόγους που, επιπλέον, χρησιμοποιούν ως επί το πλείστον τον τροπικό ζωδιακό.
Υπάρχει ένα πλήθος από διάφορες τεχνικές που χρησιμοποιούν οι αστρολόγοι στην Ινδία, όμως όλες κατ’ ουσία συμπεριλαμβάνουν ένα γενέθλιο χάρτη και ένα αριθμό υπό-χαρτών που προκύπτουν απ’ αυτόν. Παραδοσιακά, υπάρχουν ο γενέθλιος και 15 ακόμα υπό-χάρτες (“shodasavargas” που κατά λέξη σημαίνει «16 τμήματα») αλλά εμφανίζονται και άλλες παραλλαγές πχ με 22 υπό-χάρτες. Όλοι αυτοί οι υπό-χάρτες υπολογίζονται με τον ίδιο τρόπο, χωρίζοντας δηλαδή κάθε ζώδιο σε Ν τμήματα. Στην περίπτωση των shodasavargas το Ν= διαδοχικά με 2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,12,16,30,60, και 150.

Η ερμηνεία από κει και πέρα εξαρτάται από μύριες διαφορετικές τεχνικές, σε κάποιες όμως περιπτώσεις που λαμβάνουν ως σημείο αφετηρίας τη 0 μοίρα του Κριού, τα πρώτα 12 τμήματα ονομάζονται με τη ζωδιακή σειρά(Κριός, Ταύρος, … Ιχθείς)και το ίδιο επαναλαμβάνεται και για τις επόμενες δωδεκάδες μέχρι να «χαρακτηριστούν» όλα τα τμήματα. Έτσι, ο γενέθλιος χάρτης επανασχεδιάζεται με τις καινούργιες «ζωδιακές» θέσεις αντί των πραγματικών. Ουσιαστικά, αυτό που γίνεται είναι ότι ο κύκλος διαιρείται με το Ν και ο καθένας απ’ αυτούς τους υπό-χάρτες είναι ό, τι θα ονομάζαμε ένας «αρμονικός χάρτες». Ας σημειωθεί ότι, ο χάρτης της 9ης αρμονικής (Navamsa) θεωρείται γενικά ο σημαντικότερος**.

Βεβαίως, η Ινδική αστρολογία έχει πίσω της μια ιστορία αιώνων και επομένως αποτελεί ένα τεράστιο πεδίο προς εξερεύνηση. Υπάρχουν πολλές μεταφράσεις στην αγγλική γλώσσα αλλά τα περισσότερα από τα κλασικά έργα όπως το “Parasara Hora” υπάρχουν μόνο στα… σανσκριτικά! Επιπλέον, επειδή όλα τα κείμενα πάνω στην Ινδική αστρολογία είναι ασαφή και μάλλον «δύσκολα» η διαλεύκανση των κομματιών που σχετίζονται με τις αρμονικές είναι μια προσπάθεια κουραστική και μάλλον απογοητευτική. Όπως κι αν έχει όμως η κατάσταση, μια πιο προσεκτική μελέτη της ινδικής αστρολογίας, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Addey «θα μας βοηθούσε να κατανοήσουμε πληρέστερα το πώς θα έπρεπε να ερμηνεύονται οι αρμονικοί χάρτες».

*Άρθρο με τίτλο “Harmonics and Hindu Astrology” στο περιοδικό “The astrological Journal” (Vol. 12 No 2, 1970). Τα στοιχεία που χρησιμοποιούνται εδώ είναι από το βιβλίο “Recent Advances in Natal Astrology- A critical review 1900-1976” των Geoffrey Dean & Arthur Mather.
** Η αντίστοιχη δευτερεύουσα όψη είναι το «Εννεάγωνο» (“Nonagen” ή “Novile”)360:9=40 μοίρες

Επιμέλεια Ύλης – Κειμένων: Τασία Πανταζοπούλου, Πηνελόπη Ράπτη, Λίντα Παπασταύρου