Η 5η και η 7η αρμονική
Συνείδηση: Ο αριθμός 5 και η 5η αρμονική
Ο αριθμός 5 λέγεται ότι είναι ο «αριθμός του ανθρώπου» ως ενσυνείδητου όντος που παίρνει στα χέρια του τη μοίρα του. Συνδέεται συμβολικά με το μήλο, το «δώρο» της γνώσης του Καλού και του Κακού, το οποίο εν προκειμένω συμβολίζει τη δυνατότητα επιλογής, την ελεύθερη βούληση που αποτελεί ανταμοιβή και τιμωρία ταυτοχρόνως, το τίμημα για την όποια ελεύθερη συνείδηση. Η έννοια λοιπόν του αριθμού 5 είναι η ιδέα της εν πλήρει συνειδήσει εκλογής.
Ένας άλλος συμβολισμός του 5 είναι η ένωση του 2 (πρώτος θηλυκός αριθμός) με το 3 (πρώτος αρσενικός αριθμός). Η άποψη του Πυθαγόρα γι’ αυτό είναι η ένωση της μορφής με την ύλη ή η ένωση της ιδέας με το υλικό που την ενσαρκώνει. Ο άνθρωπος είναι ο ενδιάμεσος της ιδέας και του υλικού κόσμου γιατί μπορεί να «δει» και τα δύο από την πλευρά της συνείδησης. Αυτή είναι η έννοια της δημιουργίας: το να συλλάβουμε μια ιδέα και να της προσδώσουμε υλική μορφή, να την «ενσαρκώσουμε» στο υλικό επίπεδο.
Το 5 αντιπροσωπεύει την αρχή της ψυχής ανάμεσα στα 4 στοιχεία της φύσης. Έχει συσχετισθεί από τον Addey με την ικανότητα του Νου με την πλήρη του έννοια. Ο John Addey μιλά για την 5η αρμονική ως αυτό που «δείχνει» την οπτική γωνία που διατηρούμε στο «επίπεδο της τέχνης» εννοώντας ως τέχνη την εφαρμογή κάθε γνώσης ή επιδεξιότητας.
Ο David Hamblin αποδίδει στην 5η αρμονική την ιδέα της «κατασκευής, τακτοποίησης, οργάνωσης, αναδόμησης, μορφοποίησης» και της «δημιουργίας τάξης από το χάος» της «έρευνας για δομή και τάξη». Τη βλέπει άμεσα συνδεδεμένη με τον τρόπο που δομούμε τον εαυτό μας και άρα με το στυλ μας, τη στάση μας στη ζωή.
Ο Terry Dwyer το συνδέει ειδικά με τη «σκόπιμη συμπεριφορά» και τη «συνειδητή στρατηγική».
Αν και δεν είναι εύκολο να πούμε ποιο θα είναι το επάγγελμα ενός ατόμου από την 5η αρμονική θα πάρουμε ενδείξεις για το πώς θα εφαρμόσει τη δημιουργικότητά του σε διάφορα επίπεδα.
Η 7η αρμονική: Ό, τι μας ενδιαφέρει και μας ικανοποιεί
Ο αριθμός 7 έχει συσχετισθεί με θέματα πνευματικά ή μυστικιστικά. Υπάρχουν πολλές αναφορές στη σημασία του σε κείμενα βιβλικά και μεταφυσικά. Φυσικά, η σημασία του για τους παλιούς αστρολόγους ήταν μεγάλη εφόσον το 7 αντιστοιχεί στους 7 πλανήτες που είναι ορατοί δια γυμνού οφθαλμού και γνώριζαν οι αρχαίοι.
Σε μια μελέτη του ο John Addey ανακάλυψε κάποιου τύπου σχέση του 7 με το «πνευματικό επίπεδο». Συγκεκριμένα, ερευνώντας τις θέσεις του Ήλιου για 4465 κληρικούς, εμφανίστηκε μια σημαντική συσχέτιση με την 7η αρμονική αλλά και με την 49η όπως έδειξε η περαιτέρω ανάλυση των δεδομένων. Αυτό το δεύτερο κύμα εδραίωσε την πεποίθηση ότι το 7 πρέπει να παίζει πρωταρχικό ρόλο στην πνευματικού τύπου προσπάθεια.
Ο αριθμός 7 έχει ορισμένες «πολυμορφικές» ιδιότητες. Το θείο και το ζωώδες συγκλίνουν καθώς η διασκέδαση (3) και η ύλη (4)συναντιούνται και ζητούν έκφραση στον κόσμο με την όψη του επταγώνου (septile), μια όψη που τελευταία έχει αρχίσει να προσελκύει το ενδιαφέρον των αστρολόγων.
Ο John Addey στο «Harmonics in Astrology» αναφέρει ότι το 7 έχει τη δυνατότητα στο άτομο, την ευαισθησία, τη δεκτικότητα στην έμπνευση. Η δημιουργικότητα απορρέει από την ανάγκη του ατόμου να εκφράσει το δημιουργικό δυναμικό του στην καθημερινή ζωή.
Ο Terry Dwyer βλέπει την 7η αρμονική σαν το κλειδί για να κατανοηθεί η βαθύτερη προσωπικότητα. Εφόσον εμπνεόμαστε από το ασυνείδητο προκειμένου να ψάξουμε για την πνευματική ωριμότητα του ατόμου μπορούμε να ανιχνεύσουμε στην 7η αρμονική τις ιδέες που μας εμπνέουν.
O Robert Hand προτείνει ότι «η ενέργεια που αντιπροσωπεύει η σειρά των αρμονικών που ξεκινάει με το 7 (septile series) δεν ανήκει σ’ αυτό τον κόσμο». Και επισημαίνει ότι η πληθωρική εμφάνιση τέτοιων όψεων στο χάρτη μπορεί να συσχετιστεί με «κάποια έλλειψη σύνδεσης με το φυσικό κόσμο».
Τα παραπάνω συγκλίνουν στην ιδέα ότι ο αριθμός 7 συμπυκνώνει την εικόνα της πνευματικότητας, της έμπνευσης και της αίσθησης κάποιας βαθύτερης συναισθηματικής σημασίας που όλες μαζί συντείνουν για να ερεθίσουν τη φαντασία μας,
Η αλήθεια της 7ης αρμονικής είναι αυτή της εσωτερικής πραγματικότητας που μπορεί να προβληθεί στον κόσμο –μπορεί και όχι- ανάλογα με τη φύση της και τις συνθήκες της ζωής. Η δύναμη αυτής της εσωτερικής πραγματικότητας μας υπενθυμίζει ότι ο κάθε άνθρωπος βλέπει τον κόσμο με πολύ διαφορετικό τρόπο. Για παράδειγμα, ένα παιδί που θεωρούσε ότι δεν το αγαπούσε η οικογένειά του μπορεί να βλέπει και ως ενήλικος τον κόσμο σαν ψυχρό και απορριπτικό, να μη βλέπει με εμπιστοσύνη τη συμπάθεια και την αγάπη, με αποτέλεσμα οι γύρω του να κουράζονται από την ψυχρή συμπεριφορά του και να τον εγκαταλείπουν ανατροφοδοτώντας κατ’ αυτό τον τρόπο την ιδέα του για τον κόσμο.
Επιμέλεια Ύλης-Κειμένων: Τασία Πανταζοπούλου, Πηνελόπη Ράπτη, Λίντα Παπασταύρου
