Τα δωδεκατημόρια των ζωδίων
Όλο, μέρος και η αρχαία θεωρία των δεκατημορίων
από τον Δρ Χρήστο Παΐζη
Είναι «κοινός τόπος» σε πολλές μεταφυσικές – φιλοσοφικές θεωρίες πως το μέρος περιλαμβάνεται βεβαίως στο Όλο αλλά και, αντιθέτως, το Όλο περιλαμβάνεται στο Μέρος. Σε αστρολογικό επίπεδο αυτό το αξίωμα υλοποιείται στην αρχαία ελληνική θεωρία των δωδεκατημορίων.
Σύμφωνα μ’ αυτή τη θεωρία το κάθε ζώδιο εντάσσεται στο όλο του Ζωδιακού – εδώ «μερικό» είναι το ζώδιο και «όλο» ο Ζωδιακός – αλλά και όλος ο Ζωδιακός περιέχεται σε ένα ζώδιο. Πώς γίνεται αυτό; Είναι πολύ απλό: κάθε ζώδιο έχει 30ο, τα ζώδια είναι 12, άρα ανά 2ο 5΄ κάθε ζωδίου έχουμε την παρουσία κάποιου άλλου ζωδίου και έτσι, στα πλαίσια των 30ο κάθε ζωδίου, παρελαύνουν και τα 12 ζώδια και μ’ αυτόν τον τρόπο το όλο (ζωδιακός) εμπεριέχεται στο μέρος, τμήμα (το ζώδιο).
Το πρώτο από τα 12 τμήματα του ζωδίου καταλαμβάνεται από το ίδιο το ζώδιο, μετά ακολουθεί το επόμενο κοκ.
Ας το δούμε με ένα παράδειγμα:
0ο-2ο, 5 Κριού, έχουμε το δωδεκατημόριο του Κριού.
2ο, 5-5ο Κριού, δωδεκατημόριο Ταύρου
5-7ο-5 Κριού, Διδύμων
7ο,5-10ο Κριού, Καρκίνου
10ο-12ο,5 Κριού, Λέων
12ο,5-15ο Κριού, Παρθένος
15ο-17ο,5 Κριού, Ζυγός
17ο,5-20 Κριού, Σκορπιός
20ο-22ο,5 Κριού, Τοξότης
22ο,5-25ο Κριού, Αιγόκερως
25ο-27ο,5 Κριού, Υδροχόος
27ο,5-30ο Κριού, Ιχθείς
Έτσι, σύμφωνα μ’ αυτή τη θεωρία, ένας Ήλιος στις 2ο Κριού με έναν Ήλιο στις 15ο Κριού, έχουν βέβαια κοινό πως και οι δύο είναι στο ζώδιο της έξαρσής τους, στον Κριό, όμως διαφοροποιούνται σε πολύ μεγάλο βαθμό, γιατί ο πρώτος είναι και στο δωδεκατημόριο του Κριού, άρα ο «Aρειανός» χαρακτήρας του επιτείνεται, ενώ ο άλλος είναι στο πολικό ζώδιο του Κριού, το Ζυγό και μπορεί να σημαίνει ερμηνευτικά πώς ναι μεν θέλει να είναι «αρχηγός» (Ήλιος στον Κριό βλέπετε...) αλλά θέλει και οι άλλοι να τον αναγνωρίζουν ως τέτοιο, να τον αποδέχονται ως «αρχηγό» να δέχονται πως η φύση του είναι να είναι αρχηγός· μπορεί να δηλώνει κάποιον που δεν του αρκεί το ότι πέτυχε κάτι, θέλει και οι άλλοι να αναγνωρίζουν αυτή του την επιτυχία. Δηλαδή ο Ήλιος στο πρώτο δωδεκατημόριο του Κριού μπορεί να δηλώνει πως κάποιος θέλει να ηγείται, ίσως και αδιαφορώντας για το πώς θα εισπράξουν οι άλλοι την κυριαρχία του, ενώ στο 7ο δωδεκατημόριο δείχνει πως θέλει οπωσδήποτε την αποδοχή των άλλων. Θα μπορούσε επίσης να δηλώνει κυριαρχία (Κριός) στους άλλους (Ζυγός), κυριαρχία με την πειθώ, το διάλογο, να δείχνει ισχυρό (Κριός) πολιτικό (Ζυγό), διπλωμάτη, πρωτοπόρο (Κριός) αισθητικό, καλλιτέχνη (Ζυγός) κ.ά., η πλανητική δυναμική είναι σχεδόν απεριόριστη.
Φυσικά, αν ένας Ήλιος στον Κριό είναι στον 7ο οίκο και σε δωδεκατημόριο Ζυγού, το στοιχείο του Ζυγού ισχυροποιείται και πιθανόν να υπάρχουν εσωτερικές συγκρούσεις στο άτομο.
Είδαμε λοιπόν πόσο ισχυρή και πόσο χρήσιμη -κυρίως σε επίπεδο προσδιορισμού του ψυχολογικού προφίλ- είναι η θεωρία των δωδεκατημορίων και θα ήταν ωφέλιμο να την προσέξουμε περισσότερο, όπως άλλωστε και όλο το θησαυρό της αρχαιοελληνικής Αστρολογίας, που οι Αμερικανοί αστρολόγοι εκτιμούν ιδιαίτερα. Μεγάλη σημασία έχει αυτή η θεωρία σε επίπεδο Ωροσκόπου και Μεσουρανήματος· φανταστείτε Ωροσκόπο π.χ. Λέοντα σε δωδεκατημόριο Ιχθύων, θα ενεργοποιούν περισσότερο τα «καλλιτεχνικά» στοιχεία του Λέοντα και μπορεί να μην είναι τόσο έντονα τα εγωιστικά στοιχεία αυτού του ζωδίου.
Και για να κλείσουμε: είχαμε υποσχεθεί σε προηγούμενο άρθρο μας πως θα εξηγήσουμε με βάση τη θεωρία των δωδεκατημορίων γιατί στις 19ο Κριού είναι η απόλυτη έξαρση του Ήλιου. Η απάντηση είναι πως στις 19ο Κριού είμαστε σε δωδεκατημόριο Σκορπιού, άρα σε καθαρά «Αρειανή» περιοχή μιας και είμαστε σε ζώδιο του Άρη (Κριός) αλλά και σε δωδεκατημόριο του Άρη (Σκορπιός), κάτι που σημαίνει πως είμαστε σε χώρο δύναμης που επιτρέπει στον Ήλιο, που έτσι κι αλλιώς είναι στην έξαρση και στο δεκανό του, να εκφράσει πλήρως όλη τη δυναμική του. Όχι όμως μόνο να εκφράσει αλλά και να δείξει τη δύναμή του νικώντας μ’ όλη του τη δύναμη –μην ξεχνάμε είναι στην έξαρση και στο δεκανό του– το σκοτάδι και το θάνατο (Σκορπιός) θυμίζοντας το στίχο του Σολωμού: «Φως ιλαρόν όπου πατεί τον Άδη και το χάρο» (από τους «Ελεύθερους πολιορκημένους»), να μπορεί επίσης να «γεννιέται» από τη στάχτη του.
Θα επανέλθουμε σ’ αυτήν την αρχαία θεωρία σύντομα.