Ο κάθε μαθητής στο θρόνο του (ή αλλιώς, στο θρανίο)

by Stazomeli

Δε ξέρω πόσοι από εσάς έχετε ευχάριστες αναμνήσεις από τα σχολικά σας χρόνια και ακόμα πόσοι χαίρονταν με την πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς.

Ανήκω στην κατηγορία των μαθητών που το σχολείο στα όνειρα μου το έβλεπα ανατιναγμένο (καλό όνειρο), ή ονειρευόμουν ότι δεν ήξερα να γράψω σε κάποιο τεστ (εφιάλτης). Το μοναδικό πράγμα που απολάμβανα στο σχολείο ήταν τα διαλείμματα, αλλά και αυτά με διακοπή 45 λεπτών για μάθημα.

Το πολυπληθές σχολείο, μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω πολλά παιδιά. Η ζωή μου έδωσε την ικανότητα να ξεχάσω τους μισούς από αυτούς, μόνο και μόνο για να με εντοπίσουν μέσω facebook, να με κάνουν add to friends, για να μην ανταλλάσουμε λέξη μεταξύ μας, επιβεβαιώνοντας αυτό που η ζωή έκανε τόσο όμορφα χωρίς τη βοήθεια του fb: η παιδική ηλικία τελείωσε, η ζωή συνεχίζεται, τα πρόσωπα ανανεώνονται.

Ότι ήταν το σχολείο στην παιδική μου ηλικία, είναι τώρα η εργασία. Τότε όλη η ενέργεια, η σκέψη, οι περισσότεροι φίλοι και οι γνωστοί προέρχονταν από το σχολείο και τον έμμεσο κύκλο του. Τώρα η δουλειά είναι εκείνη που ορίζει σε μεγάλο βαθμό ποιους ξέρουμε και ποιους συναναστρεφόμαστε.

Δείτε το βίντεο με το ‘’μεγάλο παιδί’’ που επιστρέφει στο σχολείο, έτσι για να σπάσουμε και λίγο πλάκα!