by Stazomeli
Κι άμα δε γουστάρω, παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω! Πάω αλλού! Εκεί που το νόμισμα είναι ισχυρό, τα επιτόκια καταθέσεων είναι 15%, εκεί που το κράτος δεν ξέρει τι πάει να πει γραφειοκρατία και ο πολίτης εξυπηρετείται στο λεπτό με χαμόγελο και σβελτάδα.
Μόνο που για να τα ζήσω όλα αυτά πρέπει να είμαι καλός Έλληνας. Και για τους πολιτικούς μας, καλός Έλληνας, είναι ο νεκρός Έλληνας!
Αμ δε! Η Ελλάς ποτέ δεν πεθαίνει . Γιατί όσα χτυπήματα κι αν δεχτούμε, πάλι θα επιβιώσουμε. Δεν μπορώ να πω το ίδιο όμως για όσους κόπτονται να ψηφίσουμε με βάση τα γούστα τους και τα συμφέροντά τους.
Έλα όμως που και τα δικά μου γούστα και τα δικά μου συμφέροντα έχουν αλλάξει. Βλέπεις, κύλησε πολύ νερό στ΄αυλάκι, κι ο έρωτας που είχα για παλιές κακές συνήθειες, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Γι αυτό λοιπόν ψηφίζω, μαυρίζω, διαμαρτύρομαι, ψάχνομαι και ψάχνω για μια λύση, για μια στάλα λογικής, για μια ιδέα, ένα ιδανικό.
Λυπάμαι, αλλά θα φύγω… Φεύγω από αυτή την άρρωστη σχέση. Κρατείστε τα κλοπιμαία για να με θυμάστε. Θα κρατήσω το δικαίωμα επιλογής, έτσι για να δούμε ποιος θα πονέσει περισσότερο….
Θα σας έλεγα στο επανιδείν, αλλά … φοβάμαι ότι θα …το πιστέψετε και θα μου ξανάρθετε… Α, πα πα… Δεν είμαι πια για τέτοιες συγκινήσεις.
Η 17η Ιουνίου ζυγώνει. Μαζί της και το πεπρωμένο μας.
Η τιμωρία έρχεται… η τιμή της μωρίας…
ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ
