Υπάρχει ζωή μετά το εκκαθαριστικό της εφορίας;

Υπάρχει ζωή μετά το εκκαθαριστικό της εφορίας; Υπάρχει δηλαδή περίπτωση να την βγάλω καθαρή μετά την λογική απόφαση ότι πρέπει να φορολογηθεί και η καρέκλα που κάθομαι;

Ποιες είναι οι πιθανότητες να αντικρύσω το εκκαθαριστικό και να μην χρειαστώ βαλεριάνες και πασιφλόρες για να ηρεμήσουν τα νεύρα μου, πριν η τσέπη μου δεχτεί ακόμα μια άνανδρη επίθεση; Και μετά από όλα αυτά, πως θα πάω διακοπές οεο;

Γιατί άντε και άντεξα και κράτησα ανοιχτά τα μάτια μου για να διαβάσω το ποσό. Κι άντε και δεν λιποθύμησα, αλλά με έπιασε νευρικό γέλιο σε σημείο υστερίας.

Οι επιλογές που έχω μετά είναι δυο:

Είτε δεν πληρώνω γιατί πολύ απλά, αν πληρώσω δεν θα έχω για το ενοίκιο, κοινόχρηστα, φαί, βενζίνη, καφέ και διακοπές. Είτε, αποφασίζω να πληρώσω και να θυσιάσω τις καλοκαιρινές μου διακοπές, οι οποίες εδώ που τα λέμε είναι και υπερεκτιμημένες.

Δηλαδή τι να κάνω; Να πάρω άδεια τώρα που ο ήλιος λάμπει και τα τζιτζίκια σε ξεκουφαίνουν όπου κι αν πας; Να πάω να αράξω σε καμία παραλία με γαλάζια όμορφα νερά, μιας και ζω σε ευλογημένο τόπο και στο καλύτερο οικόπεδο του πλανήτη μας; Να φάω τα μεζεδάκια μου σε ταβερνάκι γραφικό σε τοπίο νησιώτικο ή μη; Να αράξω την αρίδα μου και να αποφορτιστώ από τον βαρύ χειμώνα που πέρασε, κι όμως τον άντεξα;

Α, πα, πα, πα. Προτιμώ να πληρώσω την εφορία και να είμαι μια νομοταγής πολίτης - πλήν κλαταρισμένη, ταπί, σκασμένη, μπουχτισμένη, αηδιασμένη, προδομένη και μπαφιασμένη.

Α! Όλα κι όλα! Η εφορία να ναι καλά, και εγώ ας πεθάνω!