Ένας Παρθένος και το ημερολόγιό του

Αγαπητό μου ημερολόγιο. Έρχεται το φθινόπωρο και θα απλωθεί ολόγυρα η γλυκιά μελαγχολία του... Τι λέω ο Παρθένος; Αυτά μου έλεγε ο Ζυγός εχτές και κόντεψα να αποβάλλω διά της στοματικής οδού, το καλομαγειρεμένο μου φαγητό.

Μιας και η εποχή αλλάζει (η εποχή, γιατί μερικοί – μερικοί όπως ο αξιαγάπητος Ταύρος συνάδελφός μου, δεν αλλάζει ποτέ), είπα να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη. Εντάξει, πλάκα κάνω! Σε τάξη είναι πάντα, έκανα χιούμορ παρθενίσιο! χαχα!

Γενικότερα δεν έχω αντιπάθειες, αυτό είναι η αλήθεια. Γι' αυτό και στη δουλειά μου, χαίρω και εκτίμησης και... ησυχίας. Σε αντίθεση με κάτι πολεμοχαρείς χαρακτήρες, κι άλλους που αγαπούν τη δόξα και το καλάμι, (για ποιόν Κριό και Λέοντα να χτυπάει η καμπάνα άραγε;) εγώ κάνω αυτό που πρέπει και έξω από την πόρτα!

Διάβασε επίσης: Πες το και ας είναι ψέμα!

Σκέφτομαι σοβαρά τον χειμώνα που έρχεται (και την άνοιξη επίσης), να οργανωθώ καλύτερα και να θέσω προτεραιότητες, αγαπητό μου ημερολόγιο. Δεν μπορώ άλλο να διαφεντεύω το χάος το άπειρο που βρίσκεται γύρω μου. Με αγχώνει κι εγώ όταν αγχώνομαι, γίνομαι ανυπόφορος μου έχουν πει. Οι άλλοι το λένε, γιατί εγώ στον πανικό μου, δεν ξέρω αν βρίσκομαι στη Γη ή στον Άρη. Τέτοια άγνοια ύπαρξης έχω.

Αυτά γράφω και θυμήθηκα ότι πρέπει να θέσω και στόχους για την νέα εργασιακή χρονιά. Κάθε Σεπτέμβριος μου μοιάζει με μια καινούργια αρχή και φέτος λέω να επαναπροσδιορίσω τις σχέσεις μου με τους άλλους. Ναι, είναι μια καλή ευκαιρία, να γράψω ένα νέο ξεκίνημα και να βελτιώσω πολλά πράγματα. Σε εμένα αρχικά. Έπειτα στους άλλους. Μμμμ... ίσως καλύτερα να επικεντρωνόμουν στους άλλους που χρειάζονται επειγόντως μια εποικοδομητική κριτική. Τόσοι Τοξότες, Ιχθύες, Δίδυμοι κυκλοφορούν εκεί έξω χωρίς πινακίδες κι άδεια κυκλοφορίας...

Με τον Δία στο ζώδιό μου, αγαπητό μου ημερολόγιο, θα λάμψει επιτέλους η μετρημένη μου γοητεία, η προσεκτικά δομημένη μου – πάγια άρτια και έξυπνα σερβιρισμένη- προσωπικότητά μου! Νομίζω ότι οφείλω να βοηθήσω και τους υπόλοιπους να ξεπεράσουν το τετριμμένο και ελαττωματικό της φύσης τους και να μου μοιάσουν -όσο δύνανται τα άμοιρα-...

Αγαπητό μου ημερολόγιο, αυτό σκέφτηκα και μόλις με έκανα ένα δέκατο της λίβρας, πιο ευτυχισμένο! Τι χαρά κι ευτυχία ήταν αυτή!

Να με χαίρομαι!